อัตตาสูงแท้ อธิบายไปเสียเวลาเปล่า
เหมือนแค่มาหาคนเห็นด้วยอย่างเดียว
อยากรู้ว่าจอดได้หรือไม่ได้
ลองโทรหา สนง.เขต หรือหน่วยงานผู้ดูแลพื้นที่ตรงนั้นครับ
ถ้าเขาบอกจอดได้ก็ตามนั้น ถ้าไม่ได้ก็ต้องขยับ หรือไม่ก็รอเขามายกไป

สั้นๆว่า ถนนสาธารณะ ไม่ใช่ที่จอดรถครับ

ถ้าเจ้าถิ่นเขาเซย์โน ก็อย่าฝืน จะจอดตรงไหน มองกว้างๆ คิดเผื่อคนอื่นด้วย ขวางใครรึเปล่า เกะกะใครรึเปล่า
อีกอย่างที่สำคัญสำหรับตัวคุณเองคือ จอดตรงนี้ รถ...จะปลอดภัยเปล่าว... ไม่ใช่วันดีคืนดีเป็นรอยขรูดยาว หามือใครดมไม่ได้ จะมานั่งบ่นเสียใจทีหลังก็สายไปแล้วนะ

มันผิดทั้งแถบนั่นแหละ ตั้งแต่ มอไซค์คันสีชมพู ไปจนถึงรถคุณ คุณลอง สังเกตุดูสักครึ่งชม.สิ้ รถผ่านไปผ่านมา เขาต้องเบี่ยงหลบรถคุณ จอดรอสลับกันไปรึเปล่า ถ้าใช่ นั่นคือคุณกำลังจอดกีดขวางทางสาธารณะ ต่อให้ไม่เดือดร้อนคนแถวนั้น คุณก็สร้างความเดือดร้อนให้คนที่ผ่านไปผ่านมา
อย่าสร้างความเดือดให้คนอื่น โดยอ้างที่สาธารณะครับ คุณกำลังละเมิดสิทธิของคนอื่น ถ้าคุณมีสามัญสำนึกส่วนรวม เห็นคนที่ต้องจอดรอกัน เบี่ยงหลบรถคุณ คุณจะรู้สึกไม่ดี หรือรู้สึกผิดเอง และคงไม่จอดแต่แรก  แต่ถ้าคุณไม่รู้สึกอะไร ชิลๆ นั่นแปลว่าคุณไร้จิตสำนึกครับ ผมฝากให้ไปทบทวนทัศนคติตัวเองดูนะ ด้วยความหวังดี

อันนี้บอกบางท่านที่อาจจะไม่ทราบ สมัยก่อน ไม่มีใครจอดมอไซค์แบบนี้ริมถนนครับ ถ้าจำเป็นต้องจอดกันคือ เอาตัวรถเลียบกำแพงให้มากที่สุด เพื่อให้เกะกะทางเดินรถน้อยที่สุด ถ้าเป็นยุคก่อน จอดตุดโด่งแบบนี้คือกวงทีน โดนจับลากชิดกำแพงแน่นอน

ความมักง่ายเข้าครอบงำ มันจะทำให้คุณหน้ามืดตามัว จนคิดว่ามันน่าจะจอดได้ เหตุผลที่อ้างเพื่อสนับสนุนความักง่ายของตัวเอง