หนูเป็นคนหนึ่งที่คนอื่นไม่ค่อยสนใจนักแม้แต่คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิททุกคนในครอบครัวชอบทำเหมือนหนูเป็นตัวปัญหาไม่เคยปลอบโยนเหมือนคนอื่นเขาเวลามีเรื่องอะไรหนูจะเป็นคนผิดตลอดญาติฝั่งแม่เวลาหนูทะเลาะกับคนอื่นหนูโดนด่าเป็นคนแรกตลอดเลยค่ะส่วนญาติฝั่งพ่อเขาไม่เคยสนใจหนูเลยด้วยซ้ำพ่อกับแม่ก็เหมือนกันค่ะชอบด่าชอบว่าหนูรู้นะคะว่ามันคือการสอนแต่บางทีเขาชอบใช้คำพูดแรงๆซึ่งหนูเป็นแค่เด็กมัธยมต้นคนหนึ่งบางทีก็รับกับคำพูดแรงๆไม่ไหวส่วนเรื่องเพื่อนหนูหนูมีเพื่อน2คนค่ะเราคบกัน3คนแต่เวลาไปไหนมาไหนเขาชอบทำเหมือนหนูเป็นส่วนเกินตลอดเลยเขาชอบทำอะไรด้วยกันสองคนแล้วทิ้งหนูไว้คนเดียวเวลาหนูคุยด้วยพวกเขาจะทำเป็นเมินแต่เวลาหนูเงียบพวกเขาก็คุยกันแต่ก็ไม่ชวนหนูคุยเวลาพวกเขาจะทำอะไรพวกเขาไม่เคยถามหนูเลยมีแต่คุยกันสองคนหนูต้องเป็นคนที่เดินตามหลังตลอดเห้อหนูรู้สึกว่าตัวเองกำลังขาดความอบอุ่นจากคนรอบข้างค่ะแต่หนูไม่รู้ว่าหนูจะทำยังไงดีหนูไม่เคยได้ระบายความรู้สึกกับใครเลยเพราะคนรอบข้างไม่เคยเข้าใจหนูเลยเวลาเศร้าหนูไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นไม่เคยร้องไห้แบบมีเสียงได้แค่แอบร้องไห้คนเดียวไม่อยากให้ใครมาเห็นว่าร้องไห้และไม่เคยมีใครเห็นด้วยค่ะไม่มีใครเป็นเซฟโซนให้หนูได้เลยหนูควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกอย่างนี้เลยค่ะ