สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ม.4 เราดรอปเรียนม.3มาปีนึงค่ะ ไปเรียนเทียบเอา เรามีปัญหาเรื่องเพื่อนจากที่โรงเรียนตอนม.3 เราอาจจะอ่อนแอไปที่ทนกับการถูกนินทาและคำพูดแรงๆ การแกล้ง การหลอกใช้ไม่ได้ ช่วงที่เราตัดสินใจออกจากโรงเรียนเป็นช่วงที่เราสบายใจที่สุด ประมาณว่า หลุดพ้นซะทีโว้ยยยย 
แต่พออยู่บ้านไปนานๆก็เริ่มเบื่อ อยากเจอเพื่อน อยากเรียน นึกถึงแต่เรื่องเก่าๆ ทั้งดีไม่ดี เราจำเป็นต้องกลับไปที่รร.เพื่อไปเอาใบจบค่ะ แต่ตอนนั้นเราถึงได้รู้ว่าเรากลัวโรงเรียนมากๆ เรากลัวสายตาคนมอง เรากลัวว่าทุกคนจะคิดยังไงกับเรา เรากลัวโดนนินทา กลัวไปหมดเลยค่ะ เหมือนคนบ้าไปเลย55555 หลังจากนั้นเราก็เริ่มหานักจิตถี่ขึ้น (เราเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว) ได้กินยาเพิ่ม  แต่ไม่ดีขึ้นเลย ทุกครั้งที่กลับไปโรงเรียนเราจิตตกทุกที ร้องไห้ทุกรอบ จนสุดท้ายเราไม่ได้วุฒิจากที่นั่นค่ะ เพราะเราติด0เยอะ เราเลยเลือกที่จะไปเรียนกศน. แล้วเราได้วุฒิจบจากที่นั่น ตอนแรกเราคิดว่าดรอปเรียนอีกซักปีนึงฮัลโหลสึกว่าเรายังไม่พร้อมที่จะเรียนแต่ทีนี้ เราก็ได้โอกาศในการเข้าเรียน คือที่ปัจจุบันค่ะ ตอนแรกเราตัดสินใจยากมาก เพราะเรากลัวจะไม่พร้อมเจอคน แต่เราก็ตัดสินใจเรียนค่ะ แต่พอได้เข้าไปเรียนจริงๆ ทุกอย่างมันแย่กว่าที่คิดเยอะเลยค่ะ จากที่เก่าที่เราหนีปัญหาเรื่องเพื่อนมา ที่นี่หนักกว่าอีกค่ะ5555ยังไม่ทันได้รู้จักก็เตรียมเกลียดกันเลย โครตไม่มีเหตุผล แต่เราก็พยายามสู้ไม่คิดมาก พยายามปรับตัวทำความรู้จักกับเพื่อน แต่ก้ไม่ดีขึ้นเลย หนูยังกลัวเขามาหลอกเป็นเพื่อน กลัวเขานินทาว่าร้าย กลัวโดนแกล้ง กลัวเสียความเป็นตัวเอง กลัวทุกอย่างเลยค่ะ ทำให้หนูรู้ว่าหนูอ่อนแอมากเลย แต่หนูยังอยากพยายามเรียนนะคะ หนูห่วงอนาคตตัวเองมากเลย ห่วงป๊า อาจจะเวิ่นเว้อไปเยอะมาก หนูไม่ค่อยได้คุยกับใครเลย 5555555 จริงๆ หนูแค่อยากได้วิธีคุยกับเพื่อน ทำให้คนชอบเรา หรือวิธีเลืกคิดมาก เลิกกลัวเลิกแพนิค หาหมอก็ไม่ดีขึ้น เลยอยากฟังความคิดเห็นของคนอื่นบ้างค่ะ ทุกคนไม่ต้องตอบหนูมากมายก็ได้ค่ะ แค่อย่าพูดทำร้ายหนูเลย ขอบคุณนะคะ🙏🏼