ผมมีเรื่องจะมาเล่าเป็นความทรงจำครับ
คือตอนเด็กๆผมมักอยากจะได้ของสวยๆแพงๆไปอวดเพื่อนๆพ่อแม่ผมก็มักจะหาของมาแทนซึ่งเป็นของราคาถูก ของขวัญชิ้นที่พิเศษที่สุดคือโทรศัพท์ที่ผมใช้งานอยู่จนถึงปัจจุบัน เมื่อก่อนราคาโทรศัพท์เครื่องนี้ถึง2หมื่นพ่อแม่ผมก็ซื้อให้
ผ่านมาหลายปีมากแล้วฐานะทางบ้านผมเปลี่ยนไปมากจากซื้อของราคาแพงเหลือแค่ของตลาดนัด แต่ผมก็ยังมีความสุขดีจนวันนี้แม่ผมได้ซื้ิอขาตั้งกล้องมาให้ผมผมเลยคิดได้ว่า 'เมื่อก่อนเรามีของแพงเพื่อทำให้เรามีความสุข แต่ตอนนี้ของจะไม่ได้แพงอะไรมากแล้วก็ทำให้เรามีความสุขได้เหมือนกัน' ผมแค่อยากจะมาแชร์เผื่ิออาจจะมีคนได้แรงบันดาลใจนะครับขอบคุณครับ