คือตอนนี้อยู่ในช่วงสัปดาห์แรกของการทดลองงานค่ะ เราเข้าใจว่าการเริ่มต้นใหม่ต้องปรับตัวต้องยืดหยุ่นตามสภาพแวดล้อม เราพยายามเต็มที่เท่าที่จะทำได้ค่ะ แต่งานมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ หลังๆเข้างานคนเเรกแต่ได้พักคนสุดท้ายบางวันยืนตั้งแต่สิบโมงเช้าจนถึงสี่โมงเย็นเพิ่งได้พัก(ห้ามนั่ง)จนขาแทบไม่รู้สึกแล้วเวลาก้าวเดินไปรับลูกค้า แล้วงานคือยังไม่ค่อยคล่องก็มีพนักงานคนอื่นคอยบอกบ้างแต่เราก็พยายามทำอย่างตั้งใจอย่างเต็มที่พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น แต่กลับยังไม่ถูกใจคนอื่นๆ แล้วก็กดดันมากๆ เรากลัวว่าจะทำเร็วแบบปุ๊บปั๊บจับปุ๊บเสิร์ฟปั๊บเก็บจานทีละเยอะๆเรายังไม่มั่นคงพอที่จะทำแบบนั้นต้องเอาให้มั่นใจว่าเราจะไม่ทำพลาดจึงทำให้ช้าบ้าง(แต่ไม่ขนาดอืดอาด)บางทีก็ให้ทำตำแหน่งอื่นๆเสริมบ้างจนไม่ทันก็ทำให้พนักงานบางคนไม่พอใจก็ฟึดฟัดใส่ทั้งที่เราเพิ่งมาทำไม่ถึงสัปดาห์ เรายิ่งกดดันกว่าเดิมอีกค่ะอึดอัดมากบางทีคือเราก็พยายามเต็มที่ทำให้ออกมาดี บางทีเรายังไม่เข้าใจบางจุดก็ต้องถามบ้างเค้าก็ชักสีหน้าไม่ค่อยพอใจเหมือนไม่ค่อยอยากคุยด้วย ซึ่งเรายังไม่เคยพูดจาหรือทำอะไรไม่ดีใส่เขาก่อนพูดเราก็มีหางเสียงด้วยตลอด แต่ก็นั่นแหละค่ะบางทีโดนใส่อารมณ์บ่อยๆมันก็ทำให้เราบั่นทอนลงทุกวัน เหนื่อยกายแล้วยังต้องมาเหนื่อยใจอีก แล้วเขาอยู่กันมาก่อนก็มีเป็นกลุ่มใหญ่เรามาใหม่ตัวเดี่ยวเลย แต่เวลามีรุ่นพี่ตำแหน่งใหญ่ๆอยู่ใกล้ๆก็มีพูดดีด้วยนิดนึงพอเขาไม่อยู่ก็ห้วนทันที มันทำให้เราหมดไฟในการไปทำงาน  เราก็อยากทำงานให้มีความสุขบ้างจะได้ไม่เครียดจนเกินไปแต่นี่แต่ละวันคือโดนหลายอย่างมากเรารู้สึกว่าเราอาจจะยังไม่เหมาะกับที่นี่ควรออกไปหาสิ่งใหม่ๆที่ๆเราจะทำงานแบบสบายใจดีกว่ารึเปล่า ยอมรับค่ะว่าเราไม่ดีพอที่จะอยู่ตรงนี้ บางวันคิดมากจนนอนไม่หลับ

พยายามไม่พิมพ์ยืดยาวแล้ว แต่จริงๆมีเยอะกว่านี้ เราไม่สบายใจที่จะทำต่อแล้วค่ะ