ตอนที่เเม่มีเราคนเดียวทุกอย่างดีมากเเม่รักเเละให้เราทุกอย่างพอมีน้องเข้ามาที่เป็นผช.เเบบที่คนฝังพ้ออยากได้ฝังเเม่กะอยากได้ส่วนเราเป็น ผญ. นะคะไม่ค่อยเหมือนมีใครรักเราเลยมีตากับยายที่ดูรักหนูส่วนเเม่รักหนูเเค่ตอนที่น้องยังไม่เข้ามาพอน้องเข้ามาเเม่ชอบเมินหนูตลอดเลยเเล้วเเม่ก็ชอบพูดเเรงใส่จนหนูเสียความรู้สึกโดยที่เเม่ไม่รู้ ครั้ง1หนูไปถ่ายบัตรประชาชนกับเเม่ซึ่งเเม่เป็นคนพาหนูไปหนูกะว่าจะปล่อยหน้าม้าถ่ายเเต่คนที่เขาทำให้เขาไม่ให้ปล่อยหนูเลยเก็บหนูนั่งเก็บหน้าม้าอยู่ 2-3นาทีคนที่เขาทำให้ก็เรียกไปถ่ายโด ยที่หนูยังเก็บไม่เสร็จซึ่งพอเเม่เห็นว่าหนูยังเก็บไม่เสร็จเเม่ก็พูดขึ้นมาว่า จะเก็บไม่เก็บก็ไม่สวยหรอกไม่ต้องเรื่องมากซึ่งพอหนูได้ยินหนูเกือบร้องเเต่หนูยังเก็บกันความรู้สึกนั้นได้เพื่อเอามาร้องที่บ้านเเทน เเล้วก็อีกหลายครั้งเลยที่พูดเเรงอย่างงี้เวลาหนูหิวข้าวหรือหิวอะไรก็ตามหนูรู้ว่าหนูทำไมไม่เป็นหนูทำไม่เก่งมันก้เฉพาะบ้างอย่างอะไรหนูได้ขอให้เเม่ทำให้ซึ่งมันไม่นานเลย เรื่องเสื้อผ้าอีกอย่างวันนั้นชุดลูกเสือของหนูยังไม่ปักหนูขอให้เเม่พอไปปักเพราะพน.จะต้องใส่ไปรร.เเกก็ไม่พอไปปัก บายเบี้ยงสารพัดนู้นนี้นั้นเพื่อไม่พาหนูไป นี่เเหละค่ะเรื่องที่หนูเหนื่อยใจจริงๆมันมีเยอะกว่านั้นเเต่หนูขอเก็บมันใว้ดีกว่าเพราะเวลาพูดออกมาหนูเเทบอยาก ฆตต.เองเลย🙃