ผมพึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันได้มา3ปี ตั้งแต่ม.3ถึงช่วงขึ้นม.6 (บอกก่อนว่าก่อนจะมาเป็นแฟนกันเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน) เลิกกันได้2เดือนละ แล้วเขาก็ไปมีคนใหม่แล้ว เหลือแค่ผมที่ไม่รู้จะตัดใจยังไงดีคือด้วยความที่อยู่ห้องเดียวกันเจอกันทุกวันคุยกันทุกวันมันทำให้ตัดใจยากมากแล้วมันก็ทรมานมากที่ต้องมาเจอกันทุกวัน เหมือนมันไม่ชินอะ อะไรที่แต่ก่อนทำได้แต่ตอนนี้มันก็ทำไม่ได้แล้วมันทำให้นึกถึงช่วงเวลาเก่าๆที่มีด้วยกัน แล้วแฟนใหม่เขาอะก็อยู่ห้องเดียวกับเราอีกยิ่งต้องเจอเขาอยู่ด้วยกันทำให้เราแบบรู้สึกแย่มาก พยายามจะไม่ใส่ใจแต่มันทำยากอะช่วงวันหยุดอะเหมือนตัวเองจะตัดใจได้แล้วแต่พอมาเรียนเท่านั้นแหละเจอหน้าเขา สิ่งที่พยายามมามันก็ศูนย์เปล่าทันที แล้วความรู้สึกพวกนี้มันก็ทำให้ใช้ชีวิตการเรียนรำบากกำจัดความรู้สึกนี้ออกไม่ได้สักที แล้วพอนานๆไปมันก็รู้สีกเหนื่อยกับตัวเองหรือถึงขั้นเกลียดตัวเองเลยที่กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมมันส่งผลกับชีวิตอะไรได้ขนาดนี้ บางครั้งมันเหนื่อยมันท้อจนต้องไปแอบร้องไห้ที่ห้องน้ำโรงเรียนคนเดียว มันทำให้ผมไม่อยากมาโรงเรียนเลยในแต่ละวันแต่ก็ต้องมา คิดสภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าจะต้องทนอยู่แบบนี้จยจบม.6 พยายามจะปล่อยวางพยายามจะไม่คิดถึงพยายามตัดใจเลิกกันแรกๆกะจะหักดิบบล็อคแชทไม่นึกถึงไม่อะไรเลยคิดว่าเขาไม่มีตัวตน แต่มันเจอกันทุกวันอะยังไงมันก็ต้องเจออะเลยทำใจยาก 

ทุกท่านที่ได้มาอ่านช่วยแนะนำผมด้วยผมควรตัดใจยังไงดี