สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ผมมีเรื่องอยากมาปรึกษา อยากมาข้อความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ว่าผมต้องทำยังไงดีครับ
ผมเป็นคนจังหวัดพิษณุโลก เป็นผู้พิการขาอ่อนแรงมา 7-8 ปี เป็นตอนอายุ 18 ปัจจุบันอายุ 26 ครับ เมื่อวันที่ 21 กันยายน 2566 ผมได้ไปหาหมอ ปรึกษาหมอเรื่องการรักษา ผลสรุปออกมาหมอบอกว่า ที่พิษณุโลกรักษาไม่ได้ เนื่องจากไม่มีเครื่องมือ ไม่มีหมอเฉพาะทางที่เก่งมากพอ และผมได้ถามหมอต่อว่า ไม่มีทางรักษาแล้วหรอครับ หมอแนะนำผมว่า ต้องไปรักษาที่โรงบาลจุฬาหรือรามา เพราะมีหมอเฉพาะทางที่เก่ง และเขามีเครื่องมือ มีสเต็มเซลล์ แต่พิษณุโลกไม่มี
ตอนนั้นผมสิ้นหวังสุดๆ ครอบครัวผมไม่มีฐานะ ไม่มีเงินพอที่จะไปรักษาไกลขนาดนั้น ผมไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะพึงใคร ประมาณต้นเดือนตุลา ผมเลยตัดสินใจติดต่อท่านรองประฐานสภาไป ทีมงานท่านรับเรื่อง แล้วเข้ามาหาผมทันทีในวันรุ่งขึ้น มาสอบถามข้อมูลต่างๆ แล้วผมก็เล่าให้ฟังอย่างที่หมอท่านบอก ผมได้ปรึกษาทีมงานท่านว่า ผมไม่มีเงิน พอจะมีหน่วยงานไหนช่วยเหลือเรื่องการรักษาได้บ้างไหมครับ แล้วผมอยากเป็นผู้ป่วยในพระราชานุเคราะห์ต้องทำยังไงครับ แล้วทีมงานท่านก็เขียน 3 อย่างใส่กระดาษให้ผมไปขอหมอ 1.ขอผล scan 2. ขอคำวินิจฉัยประกอบ 3. ขอใบRefer ส่งตัวรักษาต่อ
ส่วนเรื่องผู้ป่วยในพระราชานุเคราะห์เขาจะเขียนให้ จะทำให้เป็นเคสพิเศษ แล้วจะอัปเดตข่าวให้ฟังเรื่อยๆ
แล้วแม่ผมได้ไปขอเอกสารวันที่ 10 ตุลาคม 2566 หลังจากยื่นเอกสารต่างๆให้ แม่ผมได้ทักถามข่าวในไลน์เป็นระยะๆ เป็นช่วงๆ บ้างครั้งได้คำตอบกลับมาว่า รอหมอทหารตอบ แม่ผมก็ไม่อยากทักบ่อยเพราะเกรงใจ จนเวลาผ่านไปประมาณ 3 เดือน ผมตัดสินใจทักเพจท่านไปด้วยตัวเอง เมื่อวันที่ 23 มกราคม 2567 ทักสอบถามเรื่องการไปรักษาตัว พอมีข่าวอัปเดตไหมครับ ผมรอฟังข่าวดีทุกวันเลยครับ ทีมงานท่านถามมีคนติดต่อไปไหมคะ
ผมตอบว่า ยังไม่มีเลยครับ ทีมงานท่านบอก ทางทีมแจ้งว่าจะมีการติดต่อไปนะคะ ผมตอบ รอนะครับ ทีมงานท่านตอบ ทางทีมงานกำลังติดต่อหมอเพื่อเข้าไปคุยกับทางผู้แจ้งนะคะ หากได้คิวหมอแล้วจะทำการโทรไปเพื่อคุยปรึกษาหารืออีกครั้ง
ผ่านไป 9 วัน ผมได้ทักซ้ำอีกครั้งว่า สวัสดีครับ
ผมมาติดตามข่าวคิวหมอครับ ท่านได้แจ้งไหมครับว่าจะติดต่อตอนไหน แล้วเขาก็อ่านไม่ตอบผมอีกเลยครับ ตั้งแต่ 2 กุมภาพันธ์ 2567 จนถึงวันนี้ และผมก็ไม่กล้าทักซ้ำด้วยครับ
นับตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ก็ประมาณ 7-8 เดือนที่ผมรอฟังข่าวดีทุกวัน รออย่างมีความหวัง รอแบบไม่เคยท้อ แต่ก็มีบางครั้งที่ท้อ และคิดว่าเขาอาจจะลืมเรื่องของผมไปแล้ว
ผมอยากถามเพื่อนๆว่าผมต้องทำยังไงดีครับ ผมต้องเอายังไงต่อ ต้องติดต่อให้ใครช่วย ตอนนี้มืดแปดด้านแล้วครับ.
ช่วยผมด้วยครับ
ผมเป็นคนจังหวัดพิษณุโลก เป็นผู้พิการขาอ่อนแรงมา 7-8 ปี เป็นตอนอายุ 18 ปัจจุบันอายุ 26 ครับ เมื่อวันที่ 21 กันยายน 2566 ผมได้ไปหาหมอ ปรึกษาหมอเรื่องการรักษา ผลสรุปออกมาหมอบอกว่า ที่พิษณุโลกรักษาไม่ได้ เนื่องจากไม่มีเครื่องมือ ไม่มีหมอเฉพาะทางที่เก่งมากพอ และผมได้ถามหมอต่อว่า ไม่มีทางรักษาแล้วหรอครับ หมอแนะนำผมว่า ต้องไปรักษาที่โรงบาลจุฬาหรือรามา เพราะมีหมอเฉพาะทางที่เก่ง และเขามีเครื่องมือ มีสเต็มเซลล์ แต่พิษณุโลกไม่มี
ตอนนั้นผมสิ้นหวังสุดๆ ครอบครัวผมไม่มีฐานะ ไม่มีเงินพอที่จะไปรักษาไกลขนาดนั้น ผมไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะพึงใคร ประมาณต้นเดือนตุลา ผมเลยตัดสินใจติดต่อท่านรองประฐานสภาไป ทีมงานท่านรับเรื่อง แล้วเข้ามาหาผมทันทีในวันรุ่งขึ้น มาสอบถามข้อมูลต่างๆ แล้วผมก็เล่าให้ฟังอย่างที่หมอท่านบอก ผมได้ปรึกษาทีมงานท่านว่า ผมไม่มีเงิน พอจะมีหน่วยงานไหนช่วยเหลือเรื่องการรักษาได้บ้างไหมครับ แล้วผมอยากเป็นผู้ป่วยในพระราชานุเคราะห์ต้องทำยังไงครับ แล้วทีมงานท่านก็เขียน 3 อย่างใส่กระดาษให้ผมไปขอหมอ 1.ขอผล scan 2. ขอคำวินิจฉัยประกอบ 3. ขอใบRefer ส่งตัวรักษาต่อ
ส่วนเรื่องผู้ป่วยในพระราชานุเคราะห์เขาจะเขียนให้ จะทำให้เป็นเคสพิเศษ แล้วจะอัปเดตข่าวให้ฟังเรื่อยๆ
แล้วแม่ผมได้ไปขอเอกสารวันที่ 10 ตุลาคม 2566 หลังจากยื่นเอกสารต่างๆให้ แม่ผมได้ทักถามข่าวในไลน์เป็นระยะๆ เป็นช่วงๆ บ้างครั้งได้คำตอบกลับมาว่า รอหมอทหารตอบ แม่ผมก็ไม่อยากทักบ่อยเพราะเกรงใจ จนเวลาผ่านไปประมาณ 3 เดือน ผมตัดสินใจทักเพจท่านไปด้วยตัวเอง เมื่อวันที่ 23 มกราคม 2567 ทักสอบถามเรื่องการไปรักษาตัว พอมีข่าวอัปเดตไหมครับ ผมรอฟังข่าวดีทุกวันเลยครับ ทีมงานท่านถามมีคนติดต่อไปไหมคะ
ผมตอบว่า ยังไม่มีเลยครับ ทีมงานท่านบอก ทางทีมแจ้งว่าจะมีการติดต่อไปนะคะ ผมตอบ รอนะครับ ทีมงานท่านตอบ ทางทีมงานกำลังติดต่อหมอเพื่อเข้าไปคุยกับทางผู้แจ้งนะคะ หากได้คิวหมอแล้วจะทำการโทรไปเพื่อคุยปรึกษาหารืออีกครั้ง
ผ่านไป 9 วัน ผมได้ทักซ้ำอีกครั้งว่า สวัสดีครับ
ผมมาติดตามข่าวคิวหมอครับ ท่านได้แจ้งไหมครับว่าจะติดต่อตอนไหน แล้วเขาก็อ่านไม่ตอบผมอีกเลยครับ ตั้งแต่ 2 กุมภาพันธ์ 2567 จนถึงวันนี้ และผมก็ไม่กล้าทักซ้ำด้วยครับ
นับตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ก็ประมาณ 7-8 เดือนที่ผมรอฟังข่าวดีทุกวัน รออย่างมีความหวัง รอแบบไม่เคยท้อ แต่ก็มีบางครั้งที่ท้อ และคิดว่าเขาอาจจะลืมเรื่องของผมไปแล้ว
ผมอยากถามเพื่อนๆว่าผมต้องทำยังไงดีครับ ผมต้องเอายังไงต่อ ต้องติดต่อให้ใครช่วย ตอนนี้มืดแปดด้านแล้วครับ.