เรากับแฟนคบกันมาแล้ว 5 ปี ยังไม่ได้แต่งงาน
เขาทำงานในตัวจังหวัด ส่วนงานของเราอยู่ต่างอำเภอค่ะ (ห่างจากตัวเมือง 50 km)
ก่อนหน้านี้ 2 ปีแรกที่คบกันเราก็พักอยู่ที่สำนักงาน เทียวไปมาหากันในวันที่ว่างเขามาหาเราบ้าง เราเข้าเมืองบ้าง
ส่วนเขาทำงานประจำตามเวลาราชการ จะมีบ้างบางวันที่ต้องอยู่เวรดึก (คน
รพ. ค่อนข้างยุ่ง)
แต่ตอนนี้ตัดสินใจย้ายมาพักอยู่คอนโดด้วยกันในตัวจังหวัดได้ 3 ปีแล้ว  เพราะงานของเราไม่ได้เข้าสำนักงานทุกวัน
1 สัปดาห์จะได้เข้าสำนักงาน 2-3 วัน บางสัปดาห์ก็ไม่ได้เข้าเลย
จึงเลือกย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วเราก็เดินทางไปกลับที่ทำงานต่างอำเภอ (โดยใช้รถมอไซค์)
วันธรรมดาที่มีงานเราก็ขับมอไซค์เอง ไม่มีปัญหา ไปเช้า เย็นกลับได้สบายๆ ไม่ว่าจะฝน จะหนาวเราสู้ตาย
แต่ก็จะมีบางวันที่สำนักงานนัดหมายกันตั้งแต่ตี 4-5 เวลามีงานที่ต้องออกไปลงชุมชน
ซึ่ง 1 เดือนจะมีแบบนี้สักครั้งสองครั้ง (นั่นแปลว่าต้องออกเดินทางจากคอนโดตอนตี 3 เพื่อให้ไปทันนัดหมาย)
ปัญหามันก็เริ่มเกิด เมื่อเราขอให้แฟนไปส่งเพราะเขามีรถยนต์ (เราขับรถยนต์ได้ แต่เขาเป็นคนหวงรถมากๆ เราเลยเกรงใจ ไม่กล้ายืมเขา เคยยืมครั้งนึงแล้วเขาบ่น เราเลยตัดปัญหาไม่ยุ่งกับรถเขาอีกเลย) **เรามีภาระทางบ้านเยอะเลยยังไม่สามารถซื้อรถยนต์ได้ 
แต่คำตอบที่ได้มาหลังจากขอให้ไปส่ง คือ เขาบอกว่ามันไกล มีค่าใช้จ่าย (ซึ่งเราก็ยอมที่จะจ่ายค่าน้ำมันทุกครั้งครั้งละ 500 บาท)
ก็จะมีบางครั้งที่เขาอารมณ์ดียอมไปส่งโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย แต่เราก็จะเลี้ยงข้าวตอบแทนเสมอ
แต่หลังๆ มาเขาบอกว่าเขาไม่อยากตื่น เขาไม่ชอบขับรถตอนกกลางคืน หรือวันไหนฝนตกเขาก็จะบอกว่ามันอันตรายไม่อยากขับรถกลับมาคนเดียวหลังจากส่งเราแล้ว (ซึ่งเอาตรงๆ ว่าเราไม่เข้าใจ เราแอบน้อยใจว่าทำไมเขาไม่เป็นห่วงเรา แล้วไม่กลัวเราเป็นอันตรายที่ต้องฝ่าฝนไปตอนตี 3 เหรอ)
ซึ่งเราก็ต้องแก้ปัญหาโดยไปรบกวนน้องชายให้ไปส่งแทน หรือบางครั้งก็เรียกแกร็ป

มีวันหนึ่งตกลงกันแล้วว่าจะไปส่งแต่พอถึงเวลา เราปลุกเขาไม่ตื่นเลย จึงเป็นครั้งแรกที่เราตัดสินใจขับไปเอง
และหลังจากนั้นมาเราเลือกที่จะขับมอไซค์ไปเองตอนตี 3 ทุกครั้ง
เขาก็ไม่เคยเอ่ยปากเองเลยว่า ให้ไปส่งไหม หรือวันไหนเราบอกว่าพรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้านะ เขาก็จะพูดว่า มันอันตรายเป็นห่วงจัง แต่ก็ไม่ไปส่งเหมือนเดิม
เราเองก็กลายเป็นว่าไม่กล้าที่จะเอ่ยปากร้องขอเหมือนกันพยายามดูแลตัวเองให้ดีที่สุด รบกวนเขาให้น้อยที่สุด

จนล่าสุดเรารู้สึกไม่ไหวเลยจะขอย้ายกลับไปนอนที่สำนักงานเหมือนเดิม เขาก็ไม่ยอม 
เราเลยบอกว่าเราเหนื่อย และรู้สึกกลัวที่ต้องขับรถมอไซค์ตอนมืดๆ
ทำให้เราสองคนเริ่มทะเลาะกัน และเราบอกเขาว่าเราอยากเลิก เรารู้สึกว่ามีแฟนก็เหมือนไม่มี
เรื่องอื่นๆ เขาก็ไม่มีปัญหานะคะ ไม่เคยพูดหยาบคาย ไม่ใช้ความรุนแรง รับผิดชอบหน้าที่การงานของตัวเองดี ดูแลครอบครัวดีมาก
ก็จะมีแต่เรื่องนี้ที่เราแก้ปัญหากันไม่ได้สักที

อยากรู้ว่าเราเห็นแก้ตัวไปหรือเปล่าที่คาดหวังให้เขามาดูแล
เราควรจะต้องรับผิดชอบตัวเองใช่ไหม เพราะมันคืองานของเรา เขาเองก็มีงานของเขา

แต่ใจเราก็รู้สึกยอมแพ้ อยากออกไปอยู่คนเดียว 
จริงๆ เราก็อยากหาคนรับฟังแหละ เรารู้สึกอึดอัด