คือเราเคยพูดเรื่องแบบนี้กับคนใกล้ตัวหรือเพื่อน 

บอกเราเบียว เราก็คิดแบบนั้นเพราะเราก็เล่นมุขดิปๆดาร์กๆเป็นประจำอยู่แล้ว ค่อยข้างชอบเอาความคิดลบมาพูดเล่น เพราะอธิบายให้คนอื่นฟังบอกเหมือนเด็กเบียวเพราะวันๆวาดแต่รูปฟังเพลงอยู่คนเดียวทรงมันอาจใช่ก็ได้ เราไม่รู้จะอธิบายยังไง คือตอนนี้มันเบื่อรู้สึกทั้งโลกอยู่คนเดียวเข้าสังคมก็ไม่เก่งบางวันคิดลบจนคิดว่าตัวเองภาระทุกคน บางวันอยากร้องแต่ร้องไม่ได้เพราะกลัวคนในบ้านเห็น พอเขาเห็นเขาก็จะล้อหรือไม่ก็จี้ถามใครแกล้งอะไรใครทำไรมา ทั้งเราแค่รู้สึกอยากร้องอยากระบายเขาเหมือนจะรับฟังแต่สุดท้ายก็ฟังผ่านพอไปนานๆก็เอาไปเมคฟันพูดเป็นเรื่องตลก เคยโดนคนในบ้านล้อว่าเป็นซึมเศร้า จะฆ่าตัวตายป่าว จะตายเรียกกูนะเดี๋ยวซ้ำ แล้วเขาก็ขำตลก เราน้อยใจที่เขาพูดแบบนี้แต่เขาขำกันเลยขำปล่อยไปเรื่อยๆ สรุปง่ายๆืคือตอนนี้เรารู้สึกไม่มีที่พึ่ง ไม่อยากไปรร.แค่หายใจมันเหนื่อย คิดตลอดว่ามันคือข้ออ้างแต่มันเหนื่อยมากจริงบางวันก็ปวดหัสเจ็บอกอยากตาย ม.1-ม.3เคยทำร้ายตัวเองเมื่อก่อนไม่ใช่กรีดแขน แต่เป็นการทุบแขน ทุบไปเรื่อยเอามาไม้มาตีตีอยู่อย่างงั้น แล้วร้องไห้ร้องจนกว่าจะพอใจ ตอนนี้เลิกเพราะคิดว่า ทำไมเราต้องทำลายตัวเองไม่มีอะไรเลยทำไมไม่รักตัวเอง ม.4-5มารู้สึกไม่มีความสุข รู้สึกเบื่ออยากร้องไห้แต่ร้องไม่ได้อยากหนีไม่อยากอยู่เบื่อทนแต่มีแมวต้องเลี้ยงมีครอบครัวรอดูมีความฝันแต่มี ฉุดนึง คิดว่าชั่งดิฝันครอบครัวจะสนทำไมกูจะตอนนี้เหนื่อยกูมันขี้แพ้อะไรก็ทำไม่ได้ตายๆไปใช่ชีวิตก็ลำบาก