ตามหัวข้อเลยค่ะรู้สึกช่วงนี้มีปัญหาอะไรเยอะมากค่ะคือหนูอายุ17ค่ะ ปกติหนูรับจ้างขายบีทาเก้นได้ค่าคอมชุดละ20ค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ได้ขายแล้วค่ะ แถมยังต้องไปฝึกงานอีกเมื่อต้นเดือนได้เงินจากฝึกงานมา2,000ก็เอาไปจ่ายค่าเทอมแล้วค่ะ เพราะเขาเร่งตอนนี้เหลือแต่ค่าห้องค่ะกับค่าเทอมส่วนที่ยังค้างอยู่ หางานหลายๆที่ก็ยังไม่รับค่ะเพราะอายุไม่ถึงบางที่ก็ไกลค่ะเพราะหนูไม่มีรถมอไซค์หนูต้องไปฝึกงานตอน8:30-17:30ส่วนใหญ่งานที่เขาจะรับก็จะเป็นงานเวลาที่ตรงกับฝึกงานและส่วนใหญ่ก็ต้องการพนักงานประจำ จริงๆหนูก็พยายามไม่เศร้าแล้วนะคะแต่มันก็ยังเศร้าอยู่ไม่รู้จะทำไง เพราะเมื่อก่อนตอนอายุ15แม่หนูตกงานตอนนั้นไม่มีเงินจ่ายค่าห้องเลยแต่หนูก็ไปทำเด็กเสิร์ฟจนหาเงินมาจ่ายค่าห้องได้พอหนูเริ่มจะอายุ16แม่ก็ได้งานทำค่ะ แต่เขาก็ออกงานหลังจากนั้นก็ยาวจนถึงตอนนี้เลยค่ะเขาบอกเขาเหนื่อยหนูก็สงสารเขาค่ะตอนนี้เขา50แล้ว เมื่อก่อนแม่เคยไปหาญาติพี่น้องก็โดนไล่หนูสงสารแม่มาก ตอนที่หนูเรียนต่อตอนนั้นที่บ้านไม่อยากให้เรียนเลยค่ะ เพราะตั้งแต่ม.3เทอม2ก็เริ่มเรียนไม่เก่งเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะเพราะหนูแบ่งเวลาไม่เป็นค่ะต้องกลับบ้าน5ทุ่มกว่าทุกวันเลยตอนทำเด็กเสิร์ฟแถมที่บ้านก็ไม่มีเงิน จากม.ต้นเกรด 3.98 พอปวช.เกรดดรอปลงมาเยอะเลยค่ะเคยกู้กยศ.แต่ไม่ผ่านค่ะอีกปีเดียวก็จะจบแล้วหนูเลยไม่อยากกู้ใหม่ ตอนนี้ยังพอมีเงินจ่ายค่าเน็ต150บาทอยู่ค่ะว่าจะลองรับทำป้ายบัญชีดูค่ะพึ่งลองหัดใช้ ไอบิสเพนท์ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าจะมีคนจ้างไหมเพราะไม่เคยลองทำกำลังศึกษาค่ะ แต่หนูรู้สึกเศร้ามากตอนนี้เศร้ากว่าตอนอายุ15อีกค่ะ ไม่ค่อยชอบความรู้สึกเวลาใจหม่นหมองแบบนี้เลยค่ะ