คนที่อ่าน ข้อความด้านบนเเล้วอาจจะว่าเราหรือสงสัยว่าเเค่เพื่อนไม่มาทำไมจะอยู่ไม่ได้คือ เรื่องเป็นงี้ค่ะ เรามาเรียนปวสอยู่วิลัยนึง สาขาการโรงเเรม ในห้องมี20 คน เเต่มาเรียนจริง4 คน ค่ะ 4คนรวมเรา วิลัยนี้ห่างจากบ้านเราประมาณ20กว่าโลระยะทางเพื่อนๆก็เท่าเราค่ะ เราจึงต้องออกบ้านตั้งเเต่6โมงครึ่ง ไปถึงก็7โมงกว่าๆเเล้ว เเล้วเราก็ต้องไปนั่งรอเพื่อนมาให้ครบ 4 คน มา1บ้างมา2บ้างเเต่ละคนกว่าจะมา หรือไม่มาเข้าเเถวเลย รึลาไปเลย บ้างวันเราก็ไปเข้าเเถวคนเดียว สาขาอื่นมี20-30 เเต่สาขาโรงเเรมมาคนเดียว อายเพื่อนๆอยู่นะคะ555 เเถมเราได้เรียนรวมต่างสาขาคนเดียวอีก เพราะวันนั้นฝนตกไม่มีใครมา เเต่เราขับผ่ามาคนเดียว เพราะคิดว่าเพื่อนน่าจะมากันเเล้วเรารู้สึกว่ามันทำให้เราไม่อยากเรียนเบื่อ(เพื่อน) ที่ไม่มีความรับผิดชอบ เราก็ไม่ได้ขยันขนาดนั้นนะคะเเค่คิดว่าพ่อเเม่จ่ายตังมาให้เรียนขนาดนี้เเล้วยังจะเกเรโดดเรียนกันอีก เลยคิดอยู่ว่าจะย้ายสาขาไปดีเลยไหม เเต่ก็คิดถึงคำเพื่อนที่เคยบอกตอนวันเเรกที่เจอกันว่า มีกันเเค่นี้ก็อย่าทิ้งกันอย่าผิดใจกันเลยนะ เเต่เราคิดว่ามันคงเป็นเเบบนี้ต่อๆคงไม่ไหว เราต้องตามงานให้ตลอดช่วงนี้ก็พายุฝนอีกเข้าน่าจะลากันทุกคน เดะก็เป็นไข้ ไม่สบาย ปวดหัว ตัวร้อน
อาจจะเห็นเเก่ตัวเเต่เราจะย้ายสาขาไปเทคโนคอมเเล้วล่ะค่ะ