สมัยนี้เทคโนโลยีล้ำสมัยการจะคุยกับใครสักคน เป็นเรื่องง่าย แค่มีโทรศัพท์กับเน็ต
การเจอเพื่อนใหม่หรือเจอแฟนเป็นเรื่องที่ง่ายมาก คุยง่าย เบื่อไว(สำหรับบ้างคน)

แต่ถ้าย้อนไป 20 กว่าปี การจะรู้จักใครสักคนเป็นเรื่องที่ยากมาก
ถ้าบ้านเดี่ยวกันก็ต้องไปหาที่บ้าน เพื่อพูดคุยกัน (ต้องอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ตลอด)
ถ้าบ้านคนละอำเภอ ก็ต้องมีการเขียนจดหมายหากัน
การเขียนจดหมายจีบหญิงซองจดหมายและกระดาษเขียนจดหมายต้องเลือกที่มีลวดลาย
ส่งจดหมายแล้วก็ต้องรอให้เขาตอบกลับมา ซึ่งก็ก็ต้องใช้เวลา ต้องใช้ความอดทนในการรอ
ถ้าทันสมัยมาหน่อยก็โทรศัพท์ตู้หยอดเหรียญหรือใช้การ์ดโทรศัพท์ (ต้องไปต่อคิว บ้างวันยาวมาก)
ปลายสายถ้าไม่ใช่บ้านตัวเอง อาจมีค่าตามมารับสาย 10 20 บาท แล้วแต่พื้นที่

ถ้ารุ่นผมก็แชทในพันทิพย์นี้ละ จะแบ่งเป็นห้อง เป็นภาค ถ้าคุยกันถูกใจก็แยกไปคุยเดี่ยว (มีใครทันบ้าง)
เคยโทรศัพท์ไปหาเขาทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้า ตอนนั้นความรู้สึกมันดีมากๆ เขินอาย ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้า

มาถึงยุคนี้คงหายากที่เราจะไม่เคยเจอหน้าเขา เราสามารถเป็นนักสืบจากไลน์ เฟสบุค ติ๊กต๊อก การจะหาข้อมูลใครสักคนเป็นเรื่องง่าย

ตอนนี้ผมคุยผู้หญิงคนหนึ่งในแอปหาคู่ เขาถ่ายรูปหันหลัง อีกภาพมือที่กำลังถือแก้วกาแฟ
แต่พอได้คุยกับเขาเรากับรู้สึกดี แปลกทั้งที่เราไม่เคยเห็นหน้า คิดถึง อย่าคุยด้วย 
ปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมัน ถ้าเขาจะหายไปก็คิดเสียว่าเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน

ปล.ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ แสดงความคิดเห็น หรือแนะนำได้ว่าควรทำยังไง