สวัสดีค่ะ ขอให้พี่ ๆ ช่วยพิจารณาหน่อยนะคะ ว่าหนูทำเกินไปหรือเปล่า ขอแบบตรง ๆ เลยนะคะ ว่าหนูเลวเลยก็ได้

คือเราเคยมีเพื่อนคนนึง แรก ๆ เขาก็เป็นเพื่อนที่พอได้แหละค่ะ มีแรงบ้างอะไรบ้างพอรับได้ แต่หลัง ๆ เขาเริ่มล้อหนู เช่น เวลาหนูโพสต์รูปวาดลงไอจี เขาจะเอารูปให้คนอื่นดูแล้วพูดประมาณว่าสวยจังเลยเนาะ แล้วก็ขำ หรือบางทีก็ขโมยสมุดวาดรูปหนูแล้วเอาไปล้อ , เอานิยายที่หนูแต่งไปล้ออีก
นอกจากล้อเขาก็ยังบูลลี่เรื่องร่างกายหนู ความฉลาดที่หนูมี เขาล้อเขาบูลลี่จนหนูร้องไห้อยู่หลายครั้งอ่ะค่ะ บางทีก็นินทาหนูด้วย ไม่รู้ไปโกรธอะไรขนาดนั้น
ความลับก็เอาไปขายคนอื่น คือแบบ ใครจะสนวะถ้าใครสักคนโดนแม่ด่าคาสายเวลาคุยกับเพื่อน

หนูเลยกลั้นใจลองทำตัวเป็นกระจกใส่มันดู ลองล้อมันกลับ ลองทุกทางที่มันเคยทำกับหนู ให้ได้เข้าใจว่าโดนเองเป็นยังไง หนูทำไปเยอะเลย มันเจ็บมากที่ต้องทำแบบนั้นกับคนเป็นเพื่อน แต่มันเป็นวิธีเดียวที่มันจะฟังหนูได้ ยอมรับเลยว่าเลว แต่ถ้ามันมาด่าหนูว่าเลว มันก็เลวเท่าๆกันแหละ เพราะหนูพยายามเป็นตัวมันให้มันรู้เองบ้าง

จริงๆ หนูก็เคยคุยกับมันก่อนหน้านี้นะ แบบว่าเห้ย ไม่ตลกนะ ไม่เล่นมุขนี้ได้มั้ย แต่มันก็บอกว่าหนูอ่ะคิดมาก แถมหาว่าหนูคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
หนูเคยคุยกับเพื่อนในกลุ่มคนอื่น ๆ บางคนมันก็บอกว่าโดนแขวะ แต่ไม่โดนหนักเท่าหนู

จนตอนนี้ หนูออกมาจากกลุ่มเพื่อนนั้นแล้ว โคตรเป็นตัวเอง ไม่ต้องโดนล้อเพราะแค่เป็นตัวเองแล้ว หนูเพิ่งสังเกตว่าจริง ๆ เรามีเพื่อนเยอะกว่าปกติด้วยซ้ำ แค่เราโดนรั้งเอาไว้ แล้วก็ไปนั่งคิดมาว่าแต่ละคนในกลุ่มก็แย่ต่อเพื่อนตัวเองเหมือนกัน นินทา ไล่ไปตาย เมิน ฯลฯ ไม่ได้บอกนะว่าเราดีประเสริฐเลิศล้ำ แต่พวกมันคือแย่กว่าคนที่มันจับกลุ่มนินทาอีกอ่ะ

ถึงตอนนี้หนูจะดีขึ้นแล้ว แต่มันก็เป็นตราบาปอยู่เหมือนกัน เลยอยากถามว่า หนูทำแรงไปมั้ย

(ปล. เรื่องนี้จบไปประมาณ 2-3 เดือน และการที่จะกลับไปคุยกับพวกมันก็เป็นไปยาก เขาใช้แต่อารมณ์กันซะมาก เลยไม่ค่อยฟัง)