ปีนี้เราขึ้นปี1ค่ะเราเครียดมากพ่อกับแม่บอกเราเรียนจบศิลป์จีนมาพ่อกับแม่ก็บอกเรียนจีนไปเราติดแค่ที่เดียวคือบริหารธุกิจจีนซึ่งเรียนจีนล้วนๆซึ่งเราไม่ได้ชอบจีนขนาดนั้นแค่ทนเรียนมา3ปีก็แทบจะแย่แล้วพอตอนนี้ต้องเรียนอีก4ปีแต่ตอนนี้เรียนปรับพื้นฐานก็แย่แล้วเราเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างเรากดดันตัวเองทุกอย่างจนทุกวันนี้เราดูเป็นคนอ่อนแอจนบางทีเราเรียนแล้วมันบันทอนมากๆไม่เข้าใจเรียนไม่รู้เรื่องบ้างเราเหนื่อยเราพึ่งเข้าใจว่าร้องไห้เพราะเรื่องเรียนเป็นยังไงพอเราบอกเค้าว่าเราไม่ไหวเราขอซิ่วได้ไหมเราเรียนไม่ไหวเค้าบอกเราไม่สู้เราเอาแต่ยอมแพ้เราไม่ยอมที่จะเดินไปข้างหน้าเราเหนื่อยเราท้อเรารู้ตัวว่าเราเรียนไม่ไหวแน่ๆแต่พ่อกับแม่ก็บอกเค้าอยากให้สู้ต่อเราพยามมากๆตอนนี้เรามีแต่สภาพร่างกายจะแย่ลงยิ่งอ่านหนังสือหรือเรียนปรับพื้นฐานเรารู้สึกโลกนี้ไม่น่าอยู่ด้วยซ้ำเรารู้สึกบางทีการที่เราแค่อยากเป็นลูกที่ดีให้พ่อแม่ภูมิใจมันคงยากเกินไปเราก็ควรหายไปให้ทุกอย่างมันเรือนหายไปรางกับว่าโลกนี้ไม่เคยมีเราอยู่เลยก็ดี