สวัสดีครับ ผมอายุ 18 อยู่ปี1 ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนว่าผมกับแฟน (อยู่ปี1เหมือนกัน)เคยคบกันละเลิกกันมารอบนึง ด้วยเหตุผล รักผมน้อยลงตอนนั้นไม่เคยทะเลาะกันเลยมีอะไรคุยกันตลอดไม่มีปัญหาเลย ผมเสียใจมากๆหลังจากเลิกครั้งนั้น เลิกกันไปได้ 1ปี ผมก็มีคนคุย อะไรบ้าง แต่ก็ไม่ได้ลืมแฟนเก่าได้ 100% แต่ผมก็เต็มที่กับทุกความสัมพันธ์นะครับ พอมาวันนึงเดือนเมษาวันที่ 19 เขารีพลายสตอรี่ที่ผมต่อยมวยละมือเปิดมาว่าโดนอะไร หลังจากนั้นผมก็คุยวันนั้นตกดึกตัดสินใจ ขอกลับมาคบกัน เขาก็บอกผมว่าตัดขาดไม่ได้ลืมไม่ได้เหมือนกัน ตลอดจนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกหลายๆอย่างมันไม่เหมือนตอนคบครั้งแรกเลยครับ ความใส่ใจการแสดงความรัก แต่ทุกครั้งที่ผมมีปัญหา ผมก็เอาไประบายให้เขาฟัง เขาก็ดูจะปรับให้ผม แต่สุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิม ตอบแชทห้วนๆบ้าง ผ่านไปสักแปบก็ตอบดี คือมันทำให้ผมรู้สึกว่าหรือจริงๆแล้วเขาไม่ได้รักผม แค่เขายังอยากมีผมอยู่แต่ไม่ได้รักขนาดนั้น ทุกวันนี้มัน ดีวัน แย่วัน สลับกันไปจนบางทีผมมร.จะพูดยังไงแล้วครับ เพราะทุกครั้งที่ผมรู้สึกไม่ดีผมก็เอาไปบอกไปคุยกับเขาตลอดไม่เคยเก็บมาเครียดคนเดียว แต่ก่อนทำอะไรก็บอกกัน เดี่ยวนี้มีแต่ผมฝ่ายเดียวที่ ทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เขาไม่เหมือนเดิมเลยสักนิด ผมรักเขามากขึ้นทุกวัน แต่ผมรู้สึก เขาไม่ได้รักผมจริงๆเลย เข้าใจว่าคบครั้งแรกมันก็เหมือนช่วงโปร แต่ทำไมคนกลับมาคบกันถึงไม่พยายามทำให้ความสัมพันธ์มันเหมือนเดิมหรือ ดีกว่าเดิมเลย ผมไม่อยากเลิกแล้วอะครับ เคยคุยกับเขา เขาก็บอกผมว่าเขาไม่อยากเลิกแล้วเหมือนกัน แต่กานกระทำเขามันสวนทางกันมาก ตอนนี้เขาก็เรียนด้วย ทำงานสอนเปียโน ทุกวันเสาร์ คือเรื่องงานเรื่องเรียนผมไม่ได้มองว่าเป็นปัญหาเลยครับ ผมเข้าใจอยู่แล้ว ไม่เคยมานั่งน้อยใจเรื่องเวลาเลย เพราะต่างคนก็ต่างมีหน้าที่ แต่บางครั้งผมก็อยากให้เขาทำเหมือนเดิมทุกวัน แบบที่ไม่ใช่ ดีวันนึง แย่วันนึงสลับกันไปอะครับ กระทู้นี้อาจจะออกแนวระบาย แต่ถ้าพี่ๆท่านไหน ให้คำแนะนำได้ ผมยินดีที่จะรับฟังและปรับใช้มากๆครับผม ขอบคุณล่วงหน้าครับ