เล่าเรื่องชีวิตตลอดวัยเรียน

กระทู้สนทนา
สวัสดีค่ะคือเราอยากจ่ะเล่าอะไรบางอย่างตั้งแต่ช่วงอนุบาลจนถึงปัจจุบัน. เริ่มตั้งแต่ตอนอนุบาลเราเป็นคนเฟรนลี่คุยกับใครง่ายกล้าแสดงออกมีเพื่อนเยอะแยะตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่สนุกมากอยากกับไปตอนนั้นอีก และเรามีเพื่อนสนิทคนนึง, พอตอนประถมป.1 เพื่อนสนิทเราก็ย้ายห้อง ไอ่เราก็รู้สึกเหงาๆ แต่ก็มีเพื่อนคนนึงชื่อว่า แพรว ตอนนั้นเราเป็นเพื่อนด้วยกันสนิทยิ่งกว่าดาวอีก แต่ตอนนั้นเราโครตเห็นแก่ตัวเลยเพราะเราชอบโทษแพรวอย่างนู้นอย่างนี้แต่ก็กลับมาคืนดีกันใหม่ได้อ่ะเนาะ กัดกันไปกัดกันมา555. พอตอนป.2 มีเพื่อนอีกคนย้ายเข้ามาชื่อ ดรีม ตอนนั้นคือจุดกำเนิดกลุ่มของเราเลยล่ะ เรากับดรีมและแพรวก็สนิทกัน, พอไปตอนป.3 ก็มีคนที่ชื่อ แพรววา ย้ายเข้ามา เราก็สนิทกันตอนนั้นอยู่กันประมาณ4คน เป็นกลุ่มที่สนุกมากและแยกกันไม่ได้, แต่พอเปลี่ยนไปตอนป.4.. เฮ้อ.. คือตอนนั้นเราเปลี่ยนไปมากเลยเราเก็บตัวไม่คุยกับใครแถมเรียนไม่เก่งขึ้น ส่วนเพื่อนทั้ง3ก็ไม่มาโรงเรียนเพราะตอนนั่นบ้านพวกเขสกัดตัวเพรายุคตอนนั้นเป็นยุคโควิด, เราเลยเล่นคนเดียวไปอย่างเหงาไปกินข้าวคนเดียว..หลายเดือนผ่านไปดรัมกับแพรววาก็มาโรงเรียน ตอนนั้นเราดีใจที่จะคุยกันอีกครั้ง.. แต่เขาทั้งสองไม่คุยกับเราเลยคือแบบเมินเรา และตอนนั้นคือมีเพื่อนใหม่เข้ามาชื่อ ออม และอีกคนชื่อ แพรววา2 คือแบบพวกมันแย่งเพื่อนเราไปเลยอ่ะ..เศร้า คือเราต้องนั่งกินข้าวคนเดียว, ไม่กี่เดือนแพรวก็มาโรงเรียนเราก็ดีใจ (ตอนนั้นมีแค่แพรวที่คุยกับเรา) ข้ามไปตอนป.5 คือหนักเลย เพื่อนไม่มีไม่มีใครสนใจกินข้าวคนเดียวเดินคนเดียวเศร้า ไอ่เราก็ทำใจ, พอไปตอนป.6 เราย้ายโรงเรียนเพราะปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย, เราไปเรียนโรงเรียนใหม่ ตอนนั้นเราได้พบกับคนที่ชื่อว่า ใบหม่อน นาเดียร์ และ อิม ตอนนั้นเราสนิทกันเราก็ดีใจได้เริ่มต้นชีวิตใหม่และเรากับอิมสนิทกันมากเลย, แต่พอไปตอนขึ้นม.1 อิมก็ย้ายโรงเรียนคือตอนนั้นเราโครตคิดถึงอิมเลย, เราก็ยังคุยกับเดียร์และใบหม่อนและสนิทกับใบหม่อนมากๆและเราก็มีกลุ่มเพื้อนกลุ่มนึงและมีคนที่สนิทเหมือนกันแต่ขอไม่เอ่ยชื่อ.../พอขึ้นม.2 ยิ้มหนักมากใบหน่อนย้ายโรงเรียย แถมเราไม่มีเพื่อนอีกมีกลุ่มแต่คือเมินเราเกือบทั้งกลุ่ม 😭 คือเรากลายเป็นส่วนเกินไปเลย ตอนนี้คือเรามีแค่*คนคุย* แค่3คน แต่เราก็กลัวนะว่าจะหักหลังเราป่าวเพราะเราโดนมาเยอะแล้ว เราคือระแวงไปเลยว่าเพื่อนจะทิ้งเราป่าว  คือเราก็เป็นคนไม่พูดและน่าเบื่อด้วยต้องมีคนมาชวนเราคุยก่อนเราถึงจะคุย (ชีวิตเรา= เพื่อน40% โดดเดี่ยว 60%)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่