คือเหตุการณ์มันเป็นงี้ค่ะ เเฟนเราสัมภาษณ์งานต่างประเทศผ่าน จะบินไปทำงานสิ้นเดือนหน้าเเล้วค่ะ คือเราก็รู้สึกใจหายเหมือนกันอยู่กับเค้าตลอดทุกวัน ละพอมาเหตุการณ์นี้ก็เริ่มนั่งจับเข่าคุยกันว่า ถ้าเค้าไปทำงานที่นู้นเค้าอาจจะไม่มีเวลาคุยกับเราเพราะเค้าเองก็ต้องโฟกัสงาน เรายังเรียนมหาลัยอยู่ค่ะ อีก2ปีเราก็จะเรียนจบเเล้ว เค้าก็กลับจากต่างประเทศพอดี ถึงตอนนั้นทั้งเค้าเเละเราก็มีความพร้อมกันทั้งคู่ เค้าบอกว่าเรายังต้องเจอคนอีกเยอะถ้าวันใดวันนึงเรากับเค้ารู้สึกห่างกันมากๆ เขาบอกให้เราหาคนอื่นได้เลยค่ะ เค้าเข้าใจว่าเรารอเค้าไม่ไหวเเน่ๆ เเต่เค้าก็บอกเองว่าเค้าก็ไม่เเน่ใจว่าตัวเค้าเองจะมีเเค่เรามั้ย เค้าเลยโอเคถ้าเราจะคุยกับคนอื่นหรือเจอคนที่ดีกว่าเค้าให้เราไปได้เลย เค้าพูดกับเราเสมอว่าถ้าคุยกับคนใหม่เเล้วถ้าไม่ดีหรือไม่โอเคก็ค่อยกลับมาหาเค้า เค้าอยากให้เราลองไปใช้ชีวิตดูก่อนเเละถึงวันนั้นวันที่เค้ากลับมาอยู่ไทยเเละเราค่อยกลับมาคบกันมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เเต่เราก็เตรียมใจไว้เเล้วค่ะว่าเราอาจจะไม่ได้คุยกันหรือง่ายๆอาจจะต้องเลิกกันค่ะ เรา2คนไม่ค่อยชอบคุยโทรศัทพ์กันเท่าไหร่ เเต่เราเเค่รู้สึกว่า เรารักเค้าจริงๆไม่อยากให้คิดว่าเรารอเค้าไม่ได้ หรือเราต้องไปมีคนอื่นเพื่อที่เค้าจะได้ไม่เป็นห่วง ณ ตอนนี้เค้ายังไม่ได้ไป เวลาเราอยู่คนเดียวรู้สึกดิ่งมากๆ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าต้องจบยังไง เเละด้วยความที่เค้ามีความคิดผู้ใหญ่เเล้วพร้อมมีครอบครัว เเต่เรายังเป็นนักศึกษาอยู่เลย ทุกคนว่าเราควรเตรียมใจยังไงดีคะ ไม่ให้ตัวเองรู้สึกขาดเค้าไม่ได้ ทุกวันนี้อยู่คนเดียวทีไรร้องไห้กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับอนาคตข้างหน้าอยู่ตลอดเลยค่ะ
เราควรเตรียมใจยังไงดีคะ เเฟนบอกหลังจากเขาไปทำงานต่างประเทศเราจะมีคนใหม่เขาก็จะเข้าใจ