แรงบรรดาลใจ จาก กระทู้
https://ppantip.com/topic/42737553/comment1
เพลง: ความภูมิใจของครู
07.35 น.
ยุคหลัง 2500 คนไม่น้อย ยิ้มแสยะ
ป๋าป๊ะ ม่าแมะ แป๊ะ ซิ้ม จิ้มหน้า
ลูกแมวหมา หมวย อาตี๋ ซี้ซั้วต่า
จบเตรียมฯ เอ็นฯ มหา'ลัย ไม่ได้เลี้ยว
เก๊าะ มาเรียน ฝึกหัดครู สอน หนูงี๊เง๊า
งิงิ ... ครูสอนเรา เชาว์ปัญญา มะหา ชาญเชี่ยว
เด็กน้อย ด้อย Next เก็กซิม ซูบเซียว
ยิ้มละไม ได้รับรู้ อยู่คนเดียว อยู่คนเดียว ... จิมิ จิมิ
07.50 น.
************************
จาก My Blog
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=noggoge&month=07-12-2006&group=1&gblog=9
ด้วยได้ครูกวี ... ด้วยดีครูกะไหว้
01.24 น. (7 ธ.ค 49)
กระทู้หายไปเมื่อครั้ง........ปฏิรูป
ฉันทลักษณ์ไม่ควรวูบ.......ว่างเว้น
ยกมาใส่บล๊อกกรุ๊ป............บางส่วน
อย่าโกรธอย่าขึ้งเค้น..........เคียดแค้นกันเลย
01.30 น.
นกโก๊ก
(7 ธ.ค 49)
<><><><><><><>
…..ฉันทลักษณ์ …..
ฉันทลักษณ์ชักจะเรื้อ.....ลืมเลือน
ขอฝากบทใหม่เตือน......อีกครั้ง
ขาเก่าใหม่บอกเหมือน...กันหมด
เมื่อรักแม้พลาดพลั้ง.......ย่อมพร้อมแก้ไข ฯ
เอกเจ็ดใส่ถูกต้อง...........ตามผัง
โทสี่แต้มมนต์ขลัง...........ครบถ้วน
คำสุภาพพึงระวัง.............ท้ายวรรค
วางแต่งสี่แห่งล้วน..........ละไม้สมานเสียง ฯ
จัดเพียงสามสิบถ้อย........ความแถลง
มีลหุก็อาจแปลง..............ปรับได้
เป็นลูกเก็บผ่อนแรง.......อ่านรวบ
ฤาแยกเสียงพยางค์ให้....รับใช้เจตนา๚ะ๛
พุธสวัสดิ์ค่ะ ทุกๆ ท่าน
..อนุสนธิจากการสนทนานอกรอบของพวกเราเหล่าสมาชิกห้องกวีการเมือง
เกี่ยวกับกระทู้ฉันทลักษณ์ที่ตกห้องไป จขกท. รับอาสาไว้ว่าจะตั้งขึ้นใหม่
เพื่อเอาไว้เป็นที่อ้างอิง ซึ่งก็ประจวบเหมาะกับที่มีผู้ท้วงติงมาพอดี
..ก็คงจะต้องขอความร่วมมือสมาชิกให้ช่วยกันประคับประคองกระทู้นี้ไว้ด้วย
แบบว่ารักนิดหน่อยก็พอ แต่ขอให้รักนานๆ จขกท. เองก็คงต้องใช้เวลาบ้าง
ในการขุดค้นจากกระทู้เดิมเอามาจัดเรียงให้ชวนแวะเข้ามาอ่านเอารู้
จากคุณ : อังศนา - [ 2 พ.ย. 48 20:10:31 ]
ฯลฯ
Create Date : 07 ธันวาคม 2549
Last Update : 7 ธันวาคม 2549 1:37:00 น.
27 comments
Counter : 2235 Pageviews.
<><><><><><><>
วัคซีนหวัดนกเข็มที่. 26
36 ปี 300 เดือน เคลื่อนไปแล้ว
หูกูแว่ว เพลงวันชัย ในวันนี้
ชนะหมา ได้มาเกิด ได้ Happy
เมื่อ...สองสี่ แปดแปด แปดธันวา
ชีวิตกู เข้าเบญจ ได้ห้ารอบ
ชีวิตชอบ ชีวิตผิด ชีวิตหมา
ขอบคุณแม่ ขอบคุณพ่อ ก่อกายมา
เห่าหอนหา ฝันที่หาย หาไม่เจอ
ขอบคุณครู ขอบคุณพระ พุทธเจ้า
อุตส่าห์เห่า อุตส่าห์หอน ตอนกูเผลอ
ขอบคุณเพื่อน เตือนจิตหนุน คุณเพื่อนเกลอ
ขอบคุณเธอ ลูกศิษย์กู กู่ห้ามกัน
ขอบคุณเมีย แม่จอมขวัญ จันทรามณี
ขอบคุณพี่ ขอบคุณน้อง ร้องห้ามฝัน
กูต้องรอด ต้องรอดไป ทำไมกัน
ชีวิตมัน ชีวิตใคร ชีวิตกู
ชีวิตหก ผกผัน กันไม่หยุด
สุดจะฉุด หกผกผัน กันไม่อยู่
ใจสับสน – จนสับใส ได้เรียนรู้
เจริญ...กู จะ Learn...ไป ไม่ทำเลว
กว่าจะรู้ กูรากเลือด เลือดกูหลั่ง
กูหันหลัง ให้สังคม ที่ล้มเหลว
กู...ทำสวน – กู...ทวนซ้ำ ทำห่าเหว
วิ่งหาเปลว ไฟรักล้าง ไฟโลกีย์
กูแพ้แล้ว – แกแผ่วรู้ กูรู้แผ่ว
หูกูแว่ว เสียงพ่อว่า ห่าเหวนี่
พอแค่นั้น มันแค่นี้ แค่พอดี
ห้าอาถรรพ์มี – ฮิอาถรรพ์มา หาทำมี
กูฝันหา หาลูกกู กูฝันหาย
กูฝันร้าย ไม่มีลูก ผูกขวัญหนี
ไปเรียนครู กูไม่รู้ ทำไมมี
ลูกศิษย์ชี้ – สิลูกชิด ลูกศิษย์กู
ขวัญกาย ขวัญใจ กูได้แล้ว
โอ้...ลูกแก้ว เมียขวัญ กูสั่นสู้
กูได้แล้ว – แก้วได้รู้ กูหนอกู
เหลียวหลังดู หมู่ผู้คน ในสังคม
กู...ขวัญหาย กูร้องไห้ ลูกตายแล้ว
โอ้...ลูกแก้ว ลูกศิษย์กู หมูหมาล้ม
หกผกผัน – หันหกผก อกระทม
อาถรรพ์หก ตกถล่ม ล่มเมืองกู
ถิ่นแหลมทอง – ร้องแถม…thin บิ่นบางเปราะ
อาถรรพ์หก แหกกระเทาะ เกาะกินอยู่
สามชนสี่ มีมรณะ พระพ่อรู้
พ่อขุนกู รู้อาถรรพ์ มันต้องมี
กูเรียนรู้ กูผวนมัน คำผันผวน
กูรู้หวน ว่ายทวนน้ำ ทำไมนี่
กระแสน้ำ – กรรมแส่นะ อาถรรพ์มี
กูขวัญหนี มีทางนั้น ผูกขวัญกู
กูกลัวตาย กูขวัญหาย ใช่...กูกลัว
คนชี้มั่ว – คนชั่วมี ที่ไม่รู้
ทำอย่างไร ครูทนได้ – ใครทนดู
กูต้องสู้ รู้ต้องเศร้า – เราต้องสู้
กูไม่กล้า ไล่ห่าเหว – เลวห่า...หาย
กูคงตาย – กูคายต๋ง ส่งคำปู่
ใส่กลอนบ้า – ซ่าส์...กลอนใบ้ ให้เพื่อนรู้
เพื่อนช่วยกู – ผู้ช่วยเกลื่อน เพื่อนช่วยกัน
กูเพียงหวัง พ่อสั่งไว้ Bright idea
พ่อสั่งเสีย Clear หูตึง ซึ้งไหมนั่น
บันไดเสียง พ่อให้ใช้ บันไดนั้น
บันไดสวรรค์ บันไดเสียง บันไดไทย
วิถีไทย หรือจะใช้ วิถีเทศ
วิถีเปรต กินเมือง...นั้น มันเหลวไหล
พระพ่อรู้ พระพ่อร่ำ ระกำใจ
พระพ่อไทย – ไผ...ท้าพ่อ ขอ...สู้โว้ยยย!
โดย: นกโก๊ก วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:17:33:00 น.
วัคซีนหวัดนกเข็มที่. 27
12.07 น.
๐ ฉันรู้ ฉันทะลักแล้ว...........ทะลายใจ
ฉันไม่รู้ มีใคร......................โกรธบ้าง
ฉันรู้ ไม่เป็นไร....................ใจท่าน
ฉันทลักษณ์ ท่านล้าง.............จิตแล้วเชิญทะลัก
12.10 น.
ฉันทลักษณ์ - ฉันทักละ - ชักถลัน - ฉะท่านลัก - ธ ชัก ลั่น
ฉันทลักษณ์...อาถรรพ์ใจทำให้หลงคำพ้องเสียง...ฉันทะลัก
.........................................................................................
ความคิดเห็นที่ 287 เป็นโคลงสี่สุภาพ...โพสต์มาไม่มีจุดไข่ปลา ทำให้อ่านได้ไม่ชัดเจน...ขอแก้ไขให้อ่านดังนี้นะครับ
.........................................................................................
๐ ชีวิต มีหลักหมั้น ............."ฉันทลักษณ์"
ชีวิต มีหลักปัก ....................มั่นไว้
ชีวิต หกหันหัก ...................ลักลั่น
ชีวิต มีหลักใช้ .....................ชอบด้วยวิถีธรรม
๐ ย่ำรุ่ง - ยุ่งร่ำ ล้ำ- ...............ลึกฤๅ ไถนา
ย่ำค่ำ ย้ำคำ คือ ....................เคล็ดเจ้า
คืนคำ ค่ำคืน ถือ ..................ไถแถก นาพี่
ดึกดื่น ขืนคลำ เร้า ...............เร่าร้อนหลักไถ
๐ ยามสาย - ใหญ่ซ้ำ พี่ .........พาหวิว
ยามเที่ยง - เยี่ยงทำ ผิว ........พี่ร้อน
ยามบ่าย - ใหญ่บ่าม ปลิว .......ไปบ่าม บุกนา
ยามค่ำ ยามเย็น อ้อน ............โปรดเอื้ออารี
๐ ชีวิต มีผิดพลั้ง ...................เพียงใจ
ชีวิต หลงทางไป ....................เปล่าปลี้
ชีวิต คิดเหลวไหล .................ผิดหลัก
ชีวิต หนึ่งเท่านี้ ......................เฒ่าแล้วลืมหลง
.........................................................................................
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ได้แวะมาเยี่ยมเยียนอ่านบทกวี
หากมีข้อคิดเห็นหรือมีคับข้องใจ...กรุณาทิ้ง comments ไว้
จะได้มาเรียนรู้ร่วมกันไขปัญหาใจทุกปัญหา ครับผม
....................คารวะท่านด้วยใจบริสุทธิ์ครับ.........................
นกโก๊ก นกผี หนีผก กวีคำผวน กวนวะคำผี กวนหวีคำพระ
โดย: นกโก๊ก วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:17:40:21 น.
08.36 น.
วันนั้น มันเกิด ครูหี่น ตื่นขึ้นมา
หลอกประชาชน คนบ้า ครูห่าเหว
ขอนกขมิ้นช่วย ไม่ช่วยให้ ใช่ ธิ คนเลว
สังคม ชาววิไล จึงล้มเหลว ตลอดมา
> งิงิ <
08.45 น.
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
27/พค./2567
๏ ... เด็กน้อย ><ด้อย Next ... ๏