พึ่งเริ่มเรียนม.ปลายมาไม่นาน มันยังสามารถเปลี่ยนสายตัวเองได้ ซึ่งเราเลือกเรียนภาษาสาย ศิลป์-ภาษาจีน ที่มาทางสายนี้คือเพราะสอบเข้าสายที่อยากเรียนไม่ได้ เลยเหลือแต่พวก สายศิลป์ ซึ่งเราก็เลือกตามที่พ่อแม่ให้เรียน คือ ภาษาจีน แต่เราก็เริ่มต้นเรียนใหม่หมดเลย มาเรียนโดยที่รู้น้อยมากๆ เราอาจจะมี bias กับประเทศจีนอยู่แล้ว แต่ก็เรียนเพราะคิดว่ามีประโยชน์ เรียนไปเพื่อรู้ไว้

.

แต่ลองเรียนแล้ว ก็โอเคกับมันกว่าที่คิด ไม่ถึงกับชอบ และไม่ได้ถนัดมาก แต่เรารู้สึกว่าเริ่มเปิดใจกับมันขึ้น ได้เจอสังคมใหม่ๆ ถึงยังเข้ากับเพื่อนไม่ได้มาก แต่เราก็รู้จักคนใหม่ๆ และได้มองไปที่เพื่อนรอบตัว หลายๆคนมี goal ในการเรียนสายนี้ของตัวเอง มีสิ่งที่อยากเป็นในอนาคต แต่มามองที่ตัวเอง เราไม่รู้เลยว่าจะเรียนไปเพื่ออะไร ไม่รู้จะทำอะไรในอนาคต เรารู้ว่าภาษาจีนมันมีที่กว้างมาก แต่มันคือที่ของเราหรอ? ไปทางนีมันดีจริงๆหรอ?

.

พอตอนนี้มันก็เหลือทางเลือกน้อยแล้ว มีแค่ทางสายศิลป์หรือสายอาชีพ เราเป็นคนที่ชอบญี่ปุ่นกับศิลปะมาก มั่นใจว่าเข้าใจ culture ญี่ปุ่นอยู่ใน social และอยู่กับสื่อของญี่ปุ่น แต่เราก็มองมันเป็นแค่งานอดิเรก ไม่เคยคิดว่าจะต้องจริงจังกับมัน แต่พอมามองความเป็นเรา มันคือญี่ปุ่นจริงๆ ยิ่งภาษานี้มันเฉพาะกลุ่มลงมา มันเลยมีความต้องการ เรามองเห็นที่ของเรา เราคิดว่าความชอบและเข้าใจด้านนี้มันต่อยอดได้ แต่เราไม่อยากจำกัดตัวเองไว้แค่นั้น เราคิดว่าตัวเราก็ไปได้มากกว่านั้น อยากเปิดใจกับภาษาจีน อยากลองอะไรหลายๆอย่าง ภาษาญี่ปุ่นมันอยากเรียนตอนไหนก็ได้ แต่มันดูไร้ goal ไม่มีเส้นทางของตัวเอง มันคือ 3 ปีสำคัญของชีวิต

อยากรู้มุมมองของพี่ๆว่าตัวเองจะเรียนไปเพื่ออะไร เราควรเปลี่ยนทางไหม?