สวัสดีค่ะ...วันนี้ก็ได้มาสมัคร พันทิป เพื่อจะเล่าประสบการณ์จริง ที่ไม่เคยเล่าในเดอะโกสสสสส
เริ่มต้นเลยแล้วกัน ขอใช้นามสมมุติน่ะ หากเกิดคนรู้จักเข้ามาอ่าน เขินนน เรื่องไม่น่ากลัวนะคะ
เราเป็นคนหนึ่ง ที่มีเซ้น และสัมผัสอะไรพวกนี้ มาตั้งแต่เด็กๆ แต่เริ่มเห็นได้แน่ชัด คือ ตอนเราอายุ 5-6 ขวบมั้ง เราเป็นคนใต้ ที่บ้านมีเชื้อสายโนราห์ ตั้งฝ่ายยาย ฝ่ายตาสมัยเด็กๆ บ้านเราจะเป็นบ้านสวน ที่มีต้นไม้ปกคลุม จนไม่เห็นบ้านเลย คือถ้ามืดก้อต้องระวังงูจ้า เพราะบ้านแทบจะเป็นป่าเลยค่ะ
เอาเล่าเรื่องเลยแล้ว เกิ่นมานานแระ...เดวจะเบื่อ..ตอน 5-6ขวบ เราก็เป็นเด็กซนๆ ดำๆ และจะวิ่งเล่นแถวๆบ้านแล้วประมาณ 6โมงเย็น ยายก็จะเรียก เราและพี่ๆ เข้าบ้านอาบน้ำ กินข้าว เพราะใกล้จะค่ำแล้ว แต่ขณะที่เราวิ่งกลับเข้าบ้าน เราเห็นเด็กผูกแกละ ผู้หญิงใส่ชุดไทยๆโบราณ เดินกลับเข้าบ้านเราเต็มไปหมด เราเลย บอกยาย ว่า ยายๆ ทำไมคนเขาใส่เสื้อแปลกเข้าบ้านเราเต็มเลย...ยายก็มองหน้าเรา ยายบอกว่า ไม่มีอะไรหรอก ไปอาบน้ำสะเดียวมากินข้าว...เหตุการณ์นี้ผ่านไปจนเราเข้าสู่ 12 ปี ที่โรงเรียนเราเขาจะมีกิจกรรมลูกเสือ...เป็นกิจกรรมที่เพลียและหมดแรง หลังจากไปเข้าค่ายลูกเสือ เราก็กลับบ้านมาป่วย นอนซม ในขณะที่เรานอนซม เราเห็นเด็กผูกจุก ยืนเกาะอยู่ข้างเตียง เหมือนมาปลุกให้เราตื่นจากการนอนได้แล้วเพราะมันจะเย็นแล้วเราก้อสะลึมละลือ งัวเงีย ก็บอกกะพี่สาวเดียวตื่น ขอนอนอีกได้มั้ย ไม่ไหวปวดหัว ในขณะที่เราพูด พี่สาวมาถามเราว่า เราพูดกับใคร เราก็บอกว่าคุยกะพี่นั้นแระ มาปลุกทำไม รู้มั้ยว่าปวดหัว แล้วเราก็ร้องไห้....จนยายและแม่เข้ามากอด ปลอบใจ...และเราก็หยุด เราก็บอกว่า น้องเห็นคนมานั่งข้างๆน้องจริงๆนะคะ...น้องไมได้โกหก...จนเขาคิดว่า เราเพ้อไข้....เหตุการณ์ 2 เหตุการณ์นี้ระยะห่างกัน 6ปี แต่ทุกครั้งที่เราเห็นเขามาแบบสวยๆเสมอ ยายเราจึงบอกว่าเขาเป็นนางฟ้าเป็นผีบ้านผีเรือนช่วยปกปักรักษาคนในบ้าน....
เล่าประสบการณ์ ขนหัวลุกกกก++
เริ่มต้นเลยแล้วกัน ขอใช้นามสมมุติน่ะ หากเกิดคนรู้จักเข้ามาอ่าน เขินนน เรื่องไม่น่ากลัวนะคะ
เราเป็นคนหนึ่ง ที่มีเซ้น และสัมผัสอะไรพวกนี้ มาตั้งแต่เด็กๆ แต่เริ่มเห็นได้แน่ชัด คือ ตอนเราอายุ 5-6 ขวบมั้ง เราเป็นคนใต้ ที่บ้านมีเชื้อสายโนราห์ ตั้งฝ่ายยาย ฝ่ายตาสมัยเด็กๆ บ้านเราจะเป็นบ้านสวน ที่มีต้นไม้ปกคลุม จนไม่เห็นบ้านเลย คือถ้ามืดก้อต้องระวังงูจ้า เพราะบ้านแทบจะเป็นป่าเลยค่ะ
เอาเล่าเรื่องเลยแล้ว เกิ่นมานานแระ...เดวจะเบื่อ..ตอน 5-6ขวบ เราก็เป็นเด็กซนๆ ดำๆ และจะวิ่งเล่นแถวๆบ้านแล้วประมาณ 6โมงเย็น ยายก็จะเรียก เราและพี่ๆ เข้าบ้านอาบน้ำ กินข้าว เพราะใกล้จะค่ำแล้ว แต่ขณะที่เราวิ่งกลับเข้าบ้าน เราเห็นเด็กผูกแกละ ผู้หญิงใส่ชุดไทยๆโบราณ เดินกลับเข้าบ้านเราเต็มไปหมด เราเลย บอกยาย ว่า ยายๆ ทำไมคนเขาใส่เสื้อแปลกเข้าบ้านเราเต็มเลย...ยายก็มองหน้าเรา ยายบอกว่า ไม่มีอะไรหรอก ไปอาบน้ำสะเดียวมากินข้าว...เหตุการณ์นี้ผ่านไปจนเราเข้าสู่ 12 ปี ที่โรงเรียนเราเขาจะมีกิจกรรมลูกเสือ...เป็นกิจกรรมที่เพลียและหมดแรง หลังจากไปเข้าค่ายลูกเสือ เราก็กลับบ้านมาป่วย นอนซม ในขณะที่เรานอนซม เราเห็นเด็กผูกจุก ยืนเกาะอยู่ข้างเตียง เหมือนมาปลุกให้เราตื่นจากการนอนได้แล้วเพราะมันจะเย็นแล้วเราก้อสะลึมละลือ งัวเงีย ก็บอกกะพี่สาวเดียวตื่น ขอนอนอีกได้มั้ย ไม่ไหวปวดหัว ในขณะที่เราพูด พี่สาวมาถามเราว่า เราพูดกับใคร เราก็บอกว่าคุยกะพี่นั้นแระ มาปลุกทำไม รู้มั้ยว่าปวดหัว แล้วเราก็ร้องไห้....จนยายและแม่เข้ามากอด ปลอบใจ...และเราก็หยุด เราก็บอกว่า น้องเห็นคนมานั่งข้างๆน้องจริงๆนะคะ...น้องไมได้โกหก...จนเขาคิดว่า เราเพ้อไข้....เหตุการณ์ 2 เหตุการณ์นี้ระยะห่างกัน 6ปี แต่ทุกครั้งที่เราเห็นเขามาแบบสวยๆเสมอ ยายเราจึงบอกว่าเขาเป็นนางฟ้าเป็นผีบ้านผีเรือนช่วยปกปักรักษาคนในบ้าน....