เราเป็นวัยรุ่นปกติคนนึงค่ะแต่ไม่ปกติตรงที่เวลาเจอผู้ชายก็จะไม่มองไม่สบตาไม่อยากโดนตัวเวลาเจอผู้ชายอยู่เป็นกลุ่มก็จะเดินเลี่ยงยิ่งเวลากับคนที่มีแฟนแล้วก็ยิ่งไม่อยากคุย (เป็นตั้งแต่มีแฟนแต่ไม่หนักเท่าทุกวันนี้) อาจเป็นเพราะเรามีพ่อที่ชอบด่าจุกจิกแล้วก็เคยมีแฟนแล้วเขานอกใจแล้วพึ่งรู้ก็ตอนเลิกกันไปแล้วสักพักนึงพอเลิกกันไปสักพักเขาก็มีใหม่ไปเรื่อยๆแล้วคนใหม่เขากับเขาก็ย้อนมาหาเรื่องทำให้ปวดกระบาลขั้นสุดทั้งๆที่เลิกกันด้วยดีแล้วเราก็ไม่ยุ่งสุงสิงเขาเลย พอเรามาอยู่คนเดียวก็อยากลองคุยๆแต่ก็เจอแต่คนมีแฟนแล้วแต่แอบมาคุยกับเราแล้วเราไม่รู้ด้วยนะคะบ้างก็คุยเยอะไม่รู้จักพอหรือพอมีคนสวยกว่าเราก็ไปบางทีผู้ชายเดินมากับแฟนแต่ก็เหล่เรายิ้มให้เราก็ยิ่งทำให้เราอคติมากขึ้นค่ะสงสารแฟนเขาด้วย จนเราคิดว่าจะอยู่คนเดียวจนแก่ค่ะไม่ต้องมีลูกมีผัว แต่อีกใจนึงก็อยากมีคนซัพพอร์ตทางใจอยากมีคนอยู่ข้างๆคนที่คุยด้วยแล้วทำให้ยิ้มได้
ทำยังไงดีคะมีใครเป็นแบบเราบ้างไหมหรือจริงๆแล้วเนื้อคู่อยู่แค่ในร้านชาบู