เหตุผลที่ผมนั่งเครื่องบินและนั่งรถปรับอากาศน้อยลง หลังจากปี 2004 ผมไปญี่ปุ่นแค่ครั้งเดียวปกติจะไปทุกปีครับ

ช่วงเกิดสึนามิผมอยู่ที่เกาะพีพีและมีร้านค้าอยู่บนนั้นครับ

ผมไปดูน้ำทะเลลงและน้ำทะเลขึ้นคลื่นสึนามิวิ่ง

ตามหลังผมมาครับ

ผมตกใจมากๆ ประสาทผมเลยเสีย การเข้าห้องแอร์

หรือห้องปรับอากาศจึงอึดอัดไม่กล้า เข้าห้อง

ปรับอากาศ

เลยไม่ได้ไปประเทศญี่ปุ่นหรือนั่งรถปรับอากาศครับ  

ผมต้องไปหาหมอจิตแพทย์ ประมาณสองปีครับ

ขณะนี้พยายามนั่งรถปรับอากาศ เช่น ไปนั่งรถตู้

จากมีนบุรีมาแปดริ้วครับ

พยายามนั่งเครื่องน่าจะ 3-4 ครั้งเพื่อให้ร่างกาย

และสมองปรับตัว ทุกครั้งที่ไปต้องพกยาดมไป

ด้วยครับ

และพยายามนั่งเครื่องบินระยะสั้นครับ

ถ้าผมไม่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้น คงไปญี่ปุ่นจาก

เหนือจรดใต้ และประเทศอื่นได้มากครับ

โชคดีที่รอดตายครับ