เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้ชวนแม่ผมดูหนังเรื่อง ธี่หยด พอดูจบแม่ผมก็พูดขึ้นมาว่า " สมัยก่อนหมู่บ้านเราก็มีเหมือนกัน "
ผมก็เลยขอให้แม่เล่าให้ฟัง แม่เล่าให้ฟังว่า...
" สมัยก่อนตอนแม่ยังเป็นเด็ก ตาหรือพ่อของแม่เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนช่วงที่ตาอายุประมาณ 10 ขวบ ( ตอนนั้นน่าจะช่วงปี พ.ศ. 2496 )
ได้มีพ่อค้าเร่ ที่เร่ขายของไปตามหมู่บ้านต่างๆ พ่อค้าเร่กลุ่มนี้ ได้เร่ขายเข้ามาในหมู่บ้าน ขายจำพวกของเครื่องใช้สวยงามแปลกตา
พ่อค้าเร่พวกนี้อยู่ในหมู่บ้านเป็นเวลาหลายวัน พวกเขาเลยพากันตั้งที่พักในป่าของหมู่บ้าน "
( สมัยก่อนเขาพากันเรียกพ่อค้าเร่พวกนี้ว่า นายฮ้อย ซึ่งนายฮ้อยหรือพ่อค้าเร่พวกนี้ มักมีวิชาอาคมหรือมีของที่เลี้ยงไว้ป้องกันตัว
กันพวกกลุ่มโจรตามหนทางหรือกลุ่มโจรในหมู่บ้านต่างๆ ) ต่อ…
" จนมาวันหนึ่ง กลุ่มโจรในหมู่บ้านเราเนี่ย อยากไปได้ของเครื่องใช้ของเขา ตกดึกกลุ่มโจรพวกนี้ได้พากันไปขโมยของเครื่องใช้
ที่เอาไว้ขายหรือแม้กระทั่งของเครื่องใช้ส่วนตัวของพวกพ่อค้าเร่
แล้วมันก็เริ่มมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้น เมื่อพวกกลุ่มโจรในหมู่บ้าน พากันตายเรียงกันอย่างปริศนาจนหมด จนมีคนในหมู่บ้านใครคนหนึ่ง
ที่รู้จักกับ หมอธรรม ( ถ้านึกไม่ออกก็น่าจะเหมือน ลุงพุฒิ ในเรื่อง ธี่หยด คนแถวบ้านผมเรียกแบบนี้ครับ ) หมอธรรมดูให้และบอกว่า
พ่อค้าเร่พวกนี้ได้ปล่อยของที่เขาเลี้ยงไว้มาฆ่าพวกกลุ่มโจรนั่นแหละ พวกพ่อค้าเร่ก็ยังอยู่ในหมู่บ้านเหมือนเดิม ยังไม่ได้พากันออกจากหมู่บ้าน
แต่นึกว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบแล้ว แต่ยัง…
คนในหมู่บ้านยังมีคนตายอย่างแปลกๆ หรือบางคนก็หายไปแล้วไปพบศพในป่าก็มี จึงให้หมอธรรมคนเดิมมาดูให้ แล้วก็มีคนถามว่า ปอปใช่ไหมลุง
แต่หมอธรรมบอกว่ามันคือ ห่าก้อม มันร้ายกว่าปอปเยอะ คนในหมู่บ้านเริ่มกลัวผีห่าที่ออกอาละวาดคร่าชีวิตชาวบ้านอย่างต่อเนื่อง
เลยพากันหนีไปป่าที่ห่างไกลจากหมู่บ้าน พ่อของตาก็ได้พาหนีไปเหมือนกัน จนหมู่บ้านนี้เกือบกลายเป็นหมู่บ้านร้าง เพราะบางบ้านยังอยู่
เพราะหวงไร่หวงนาที่ต้องดูแล แต่พอเรื่องเริ่มซา ก็พากันกลับมา เพราะแต่ละคนก็มีไร่มีนาที่ต้องทำมาหากิน จึงทยอยกันกลับมา "
( ป่าผืนนั้นที่ชาวบ้านพากันหนีไปตั้งถิ่นฐานที่นู้น ทุกวันนี้ก็กลายเป็นหมู่บ้านใหญ่แห่งหนึ่งเลยครับ และคนในหมู่บ้านที่นี้และที่นั้นส่วนใหญ่
มักจะเป็นญาติกันค่อนข้างเยอะ บ้านผมก็เช่นกันครับมีญาติเยอะมากที่หมู่บ้านนู้น )
เรื่องที่เล่าไปนี้คือเรื่องจริงที่ได้ฟังจากแม่อีกทีนะครับ เรื่องอาจจะคลาดเคลื่อนนิดหน่อยเพราะก็นานมาแล้ว แม่อาจลืมส่วนใดไปบ้าง
เลยอยากมาเล่าให้ฟังครับ ตอนอ่านต้องจิตนาการไปด้วยครับถึงจะได้ฟีล
ส่วนผีตัวนั้นก็กลายเป็นผีที่ผมกลัวที่สุด บางวันภาพหน้าอีช่วยยังคอยโผล่มาตอนผมหลับตาตอนล้างหน้าอยู่เลยครับ😭😂
ผีห่าของพ่อค้าเร่
ผมก็เลยขอให้แม่เล่าให้ฟัง แม่เล่าให้ฟังว่า...
" สมัยก่อนตอนแม่ยังเป็นเด็ก ตาหรือพ่อของแม่เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนช่วงที่ตาอายุประมาณ 10 ขวบ ( ตอนนั้นน่าจะช่วงปี พ.ศ. 2496 )
ได้มีพ่อค้าเร่ ที่เร่ขายของไปตามหมู่บ้านต่างๆ พ่อค้าเร่กลุ่มนี้ ได้เร่ขายเข้ามาในหมู่บ้าน ขายจำพวกของเครื่องใช้สวยงามแปลกตา
พ่อค้าเร่พวกนี้อยู่ในหมู่บ้านเป็นเวลาหลายวัน พวกเขาเลยพากันตั้งที่พักในป่าของหมู่บ้าน "
( สมัยก่อนเขาพากันเรียกพ่อค้าเร่พวกนี้ว่า นายฮ้อย ซึ่งนายฮ้อยหรือพ่อค้าเร่พวกนี้ มักมีวิชาอาคมหรือมีของที่เลี้ยงไว้ป้องกันตัว
กันพวกกลุ่มโจรตามหนทางหรือกลุ่มโจรในหมู่บ้านต่างๆ ) ต่อ…
" จนมาวันหนึ่ง กลุ่มโจรในหมู่บ้านเราเนี่ย อยากไปได้ของเครื่องใช้ของเขา ตกดึกกลุ่มโจรพวกนี้ได้พากันไปขโมยของเครื่องใช้
ที่เอาไว้ขายหรือแม้กระทั่งของเครื่องใช้ส่วนตัวของพวกพ่อค้าเร่
แล้วมันก็เริ่มมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้น เมื่อพวกกลุ่มโจรในหมู่บ้าน พากันตายเรียงกันอย่างปริศนาจนหมด จนมีคนในหมู่บ้านใครคนหนึ่ง
ที่รู้จักกับ หมอธรรม ( ถ้านึกไม่ออกก็น่าจะเหมือน ลุงพุฒิ ในเรื่อง ธี่หยด คนแถวบ้านผมเรียกแบบนี้ครับ ) หมอธรรมดูให้และบอกว่า
พ่อค้าเร่พวกนี้ได้ปล่อยของที่เขาเลี้ยงไว้มาฆ่าพวกกลุ่มโจรนั่นแหละ พวกพ่อค้าเร่ก็ยังอยู่ในหมู่บ้านเหมือนเดิม ยังไม่ได้พากันออกจากหมู่บ้าน
แต่นึกว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบแล้ว แต่ยัง…
คนในหมู่บ้านยังมีคนตายอย่างแปลกๆ หรือบางคนก็หายไปแล้วไปพบศพในป่าก็มี จึงให้หมอธรรมคนเดิมมาดูให้ แล้วก็มีคนถามว่า ปอปใช่ไหมลุง
แต่หมอธรรมบอกว่ามันคือ ห่าก้อม มันร้ายกว่าปอปเยอะ คนในหมู่บ้านเริ่มกลัวผีห่าที่ออกอาละวาดคร่าชีวิตชาวบ้านอย่างต่อเนื่อง
เลยพากันหนีไปป่าที่ห่างไกลจากหมู่บ้าน พ่อของตาก็ได้พาหนีไปเหมือนกัน จนหมู่บ้านนี้เกือบกลายเป็นหมู่บ้านร้าง เพราะบางบ้านยังอยู่
เพราะหวงไร่หวงนาที่ต้องดูแล แต่พอเรื่องเริ่มซา ก็พากันกลับมา เพราะแต่ละคนก็มีไร่มีนาที่ต้องทำมาหากิน จึงทยอยกันกลับมา "
( ป่าผืนนั้นที่ชาวบ้านพากันหนีไปตั้งถิ่นฐานที่นู้น ทุกวันนี้ก็กลายเป็นหมู่บ้านใหญ่แห่งหนึ่งเลยครับ และคนในหมู่บ้านที่นี้และที่นั้นส่วนใหญ่
มักจะเป็นญาติกันค่อนข้างเยอะ บ้านผมก็เช่นกันครับมีญาติเยอะมากที่หมู่บ้านนู้น )
เรื่องที่เล่าไปนี้คือเรื่องจริงที่ได้ฟังจากแม่อีกทีนะครับ เรื่องอาจจะคลาดเคลื่อนนิดหน่อยเพราะก็นานมาแล้ว แม่อาจลืมส่วนใดไปบ้าง
เลยอยากมาเล่าให้ฟังครับ ตอนอ่านต้องจิตนาการไปด้วยครับถึงจะได้ฟีล
ส่วนผีตัวนั้นก็กลายเป็นผีที่ผมกลัวที่สุด บางวันภาพหน้าอีช่วยยังคอยโผล่มาตอนผมหลับตาตอนล้างหน้าอยู่เลยครับ😭😂