สวัสดีค่ะ เรื่องของเรื่องคือเรามีคนคุยอยู่คนนึงค่ะเราคุยกันไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เราสองคนต่างฝ่ายต่างชัดเจนมาตลอด เรามีแค่เขาส่วนเขาก็มีแค่เรา แท็กลงสตอรี่ได้อะไรได้ เขาเข้ามาในช่วงเวลาที่เราแย่มากๆ มีแต่ปัญหา เขาเหมือนแสงสว่างของเราเลยค่ะ เราไม่มีเป้าหมายไม่มีแรงบันดาลใจอะไรในชีวิตด้วยซ้ำ แต่เขาทำให้เราเริ่มเปลี่ยนแปลง เริ่มตั้งใจเรียน เริ่มมีเป้าหมาย จากเด็กที่ไม่แตะหนังสือกลับนั่งโต้รุ่งอ่านหนังสือเพียงเพราะอยากสอบติดที่เดียวกับเขา เราเล่าทุกเรื่องของเราให้เขาฟัง เรื่องที่แม้แต่เพื่อนหรือครอบครัวไม่รู้เราก็บอก นี่เป็นครั้งแรกที่เราคุยกับใครแล้วสบายใจขนาดนี้ ในช่วงแรกๆเราคุยกันบ่อยมากค่ะพอหลังๆเขาอ่านหนังสือหนักมากเราเลยไม่ค่อยได้คุย แต่เราเข้าใจเขาทุกเรื่องเลย เรารอแบบไม่รู้สึกว่ารอทำไม เรารู้สึกไม่เสียใจที่ต้องรอเลย การมาตอบแค่วันละครั้งของเขาทำให้เราแฮปปี้มาก จนสุดท้ายเขาขอพอแค่นี้ เขาบอกว่ารู้สึกกับเราไม่เหมือนในตอนแรก อาจเป็นเพราะเราไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน เขาอยากให้เราเป็นแค่พี่น้องกัน เราเศร้ามากค่ะ จากนั้นเขาก็ห่างหายกว่าเดิม จากที่มาตอบวันละครั้งกลับกลายเป็นอาทิตย์หรือเกือบเดือน 

แต่เรายังคงรอแบบนั้น เราพยายามมูฟนะคะ ทั้งลองเปิดใจ มีคนเข้ามาเราก็คุย พยายามไม่คิดถึง พยายามทำตัวให้ยุ่งๆ จนเกือบปีแล้วค่ะ มันอาจไม่ได้โหยหาเท่าเดิม แต่เรายังรู้สึกกับเขาอยู่เลยค่ะ เรายังใจเต้นแรงเวลาเขามาตอบ ยังรอข้อความ ย้งหวังว่าเขาจะกลับมา ยังอยากดูเขาเติบโต จริงๆเราเป็นคนที่ชอบคนง่ายมากค่ะ เราจะลืมคนเก่าได้ถ้ามีคนใหม่เริ่มเข้ามาจีบมาเต๊าะแป๊ปเดียวเราก็ชอบค่ะ แต่ตั้งแต่เจอเขาใครมาจีบมาเต๊าะอะไรเราไม่เคยรู้สึกอะไรเลยค่ะ ไม่เขินไม่อะไรเลย พยายามลองคุยก็ไม่รู้สึกอะไร เราควรทำไงดีคะ ?