เรื่องเป็นงี้ค่ะ เราคบแฟนมาได้ 1 ปี 1 เดือนเเล้ว ก่อนหน้านี้เราทะเลาะกันบ่อยค่ะ บ่อยมาก บ่อยจนเราคิดว่าไม่มีทางอื่นเเล้ว คงต้องเลิก แต่เราก็ใจไม่แข็งพอที่จะพูดค่ะ แฟนเราไม่สนใจเราเลย ไม่แคร์ ไม่แยแส แชทไม่ตอบ โทรไม่รับ คือเราโทรไปเวลาที่เขาเลิกงานเเล้ว ส่วนแชทมีระหว่างวันค่ะเราทัก แต่เราไม่ได้โกรธเรื่องนี้เลยค่ะ เราเเค่ทัก้พราะคิดถึง แต่พอเขาว่าง เขาเลิกงาน เขาก็เอาแต่อยูากับเพื่อน จนลืมเรา ล่าสุดเปลี่ยนรหัสโทรศัพท์หนีเรา เพราะเราชอบเช็ค เขาเคยคุยกับคนอื่นค่ะ เราเลยระเเวง เวลาที่เช็คก็เจอตลอด จนเขาเปลี่ยนรหัสหนี วอลเปเปอร์ก็เปลี่ยน เขาเปลี่ยนไปหมดจนเราดูออก เราคุยเรื่องนี้กับเขาหลายครั้ง แต่สิ่งที่ได้กลับมาคืออะไรก็ไม่รู้ เขาบอกว่าเขาเป็นของเขาแบบนี้ เราถามว่าอยากเลิกเหรอ เขาก็ตอบว่าไม่ ไม่มีความคิดหรือรู้สึกว่ายากเลิก เราจุกมาก คือ ไม่ได้อยากเลิก แต่เขาไปคุยกับคนอื่นทั้งที่มีเรา เขาไม่มีความสุขกับเรา พอจะเคลียร์ก็จะทำเหมือนไม่อยากเคลียร์ พอเราร้องำห้ต่อหน้าเหมืนคนบ้าก็เข้ามาปลอบ เข้ามาทำดีด้วย จนเราสับสนไปหมด  ในความคิดเราเขาคงชินเพราะเราไม่ค่อยได้พูดหรืออะไร เขาคงคิดว่าทำได้เราคงไม่ว่า เหนื่อยมาก รู้ตัวว่าต้องเลิก แต่ไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ ทนเห็นเขาไปรักกับคนอื่นไม่ได้จริง ๆ เขาคือรักแรกเเละไม่มีใรเหมือนเขา เพราะเรารักที่เขาเป็นเขา  เราควรยอมรับสินะคะ ว่าเขาก็คือเขา ไม่เปลี่ยน ถ้าเขาไม่เปลี่ยน เราก็ควรเปลี่ยนใช่มั้ยคะ?