สวัสดีค่ะวันนี้อยากจะมาระบายความรู้สึกแย่ที่สุดในตอนนี้ในชีวิตคือหนูเป็นเด็ก67ที่กำลังจะก้าวเข้ารั้วมหาลัยเรื่องมันคือช่วงนี้ทางบ้านหนูมีปัญหาด้านการเงินมากๆเลยไม่มีเงินที่จะมาส่งหนูเรียนแต่ย่าหนูจำใจต้องขายรถตู้ที่อยู่ด้วยกันมา10ปีเพียงเพราะจะให้หนูไปจ่ายค่าเข้าเรียนหนูไม่รู้จะเเก้ไขความรู้แย่ตรงนี้ยังไงเลยคะที่ทำให้เขาต้องจำใจขายรถที่รักทั้งๆที่ไม่ได้อยากขายเพื่อที่จะเอาเงินมาส่งหนูเรียนจังหวะที่เขาร้องไห้แล้วบอกให้หนูต้องใจเรียนให้สมกับที่เขาต้องขายรถมันเป็นอะไรที่แทงใจมากเลยค่ะหนูรู้สึกว่าเรื่องนี้มันเหมือนเป็นมีดที่แทงอยู่ที่ใจมากๆเลยค่ะมันเจ็บที่ให้เขาต้องร้องไห้ต้องเสียรถที่รัก
รู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นควรจัดการความรู้สึกยังไงดีคะ