Nodame Cantabile (Japanese: のだめカンタービレ, Hepburn: Nodame Kantābire) วุ่นรักนักดนตรี

 
                ยัยโนดาเมะ เรียกได้ว่าสมัยก่อนเป็นการตูนที่ดังพอสมควรเลย มีทั้งนำมาสร้างเป็นอนิเมะ และ live action 

                  นางเอกชื่อว่า โนดาเมะ มีพรสวรรค์ในการเล่นเปียโน แค่ฟังดนตรีก็สามารถเล่นเปียโนได้โดยไม่ต้องดูโน๊ตเพราะอ่านโน๊ตไม่ค่อยเป็น และมีปมกลัวครูดุๆตั้งแต่เด็ก เลยทำให้เธอกลายเป็นคนกลัวการกดดันไม่อยากเป็นนักดนตรีมืออาชีพ อยากจะเป็นคุณครูอนุบาลและเล่นเปียโนให้เด็กๆฟัง และที่สำคัญsheสกปรก ซกหมก จิตสุดๆ

                  พระเอกชื่อว่า จิอากิ รักดนตรีตั้งแต่เด็ก ฝันอยากเป็นวาทยากร แต่กลัวเครื่องบินและน้ำจากอุบัติเหตุในตอนเด็กทำให้เดินทางไปเรียนต่างประเทศเพื่อสานฝันไม่ได้ แต่ทั้งหล่อทั้งperfect และเจ้าระเบียบ


                     ความสนุกของตัวการ์ตูน เฮฮาน่าจะเป็นช่วงครึ่งแรกของเรื่องตั้งแต่ เล่ม 1-9 จนจิอากิรักษาโรคกลัวเครื่องบินจนหายและสามารถนั่งเครื่องบินไปเรียนต่อต่างประเทศได้ ตอนสมัยผมเป็นวัยรุ่นก็อ่านเพราะความสนุกในช่วงครึ่งแรกของการ์ตูนนี่แหละ แต่จำได้ว่าพอถึงเล่มที่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศก็รู้สึกว่าความสนุกของการ์ตูนดรอปลงไปพอสมควรเรียกว่าพอการ์ตูนออกมาก็ซื้อๆเก็บไว้ อ่านรอบเดียวแล้วก็ทิ้งไว้เรียกว่าซื้อเก็บไว้ให้ครบชุดแค่นั้นแหละ 


                   การตูนชุดนี้วางนอนอยู่ในตู้เกิน 10 ปีจนในที่สุดก็ถูกหยิบขึ้นมาอ่านอีกครั้งช่วงครึ่งแรกของการ์ตูนจาก เล่ม1-9 ก็ยังสนุกเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกใหม่ที่ค้นพบในวัย 40 กว่าๆ คือหลังจากเล่ม 10 ช่วงหลังจากที่ โนดาเมะ กับจิอากิเดินทางมาเรียนต่อที่ต่างประเทศ เรียกได้ว่าสนุกและน่าสนใจมาก อารมณ์ how to ของวัยรุ่นที่กำลังจะก้าวสู่การเป็นผู้ใหญ่ เป็น coming on age ที่แท้จริง การตีโจทย์ในมุมมองของผู้ใหญ่คนนึงที่อยากจะแนะนำให้วัยรุ่นก้าวเสตปต่อไปอีกขั้น เรียกได้ว่าผมรู้สึกดีใจมาก เหมือนได้นั่งอ่านการตูนใหม่เอี่ยม และ สนุกโดยคาดไม่ถึงทีเดียว รวมถึงเหตุและผลที่เติมเต็มบาดแผลในใจของโนดาเมะ ที่สุดท้ายรู้สึกตัวแล้วว่าชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับใคร และเป้าหมายจริงๆของตัวเองคืออะไร


พัฒนาตัวเราให้เป็นเป้าหมายให้คนปีนขึ้นมาหา ดีกว่าตะเกียดตะกายปีนขึ้นไปหาคนคนนั้น ถือว่าเป็นการ์ตูนลูกกวาดที่แฝงสาระได้อย่างชาญฉลาดยิ่ง