คือผมจะเล่าให้ฟัง รถของผมเสียต้องซ่อมเป็นเดือนๆ ผมเลยไปขอยืมมอเตอร์ไซค์ของน้าใช้ก่อนเพื่อไปมหาลัย ช่วงแรกๆ2-3วันก็ปกติดี แต่วันที่4ช่วงพักเที่ยงกินข้าวกินอะไรเสร็จผมก็แอบหลับแปปนึงก่อนเข้าเรียน ซึ่งโรงอาหารมันอยู่ใกล้กับที่จอดรถ จู่ๆเพื่อนผมก็แอบมาล้วงกระเป๋าหยิบกุญแจรถไปบอกว่ายืมรถก่อน แต่ผมไม่ให้ยืมเพราะเป็นรถน้าผมไม่ใช่รถผม ผมต้องดูแลเต็มที่ไม่ให้ใครขับเพราะมันไม่ใช่รถผม ผมเลยจะไปเอากุญแจคืนแต่มันไม่ให้มันชูกุญแจเยาะเย้ยบอกแน่จริงแย่งให้ได้ ผมก็พยามแย่งแล้วมันก็พยามวิ่งเพื่อไม่ให้ผมแย่งได้ มันวิ่งตรงไปที่รถสตาร์ทรถแล้วรีบบิดหนี ผมก็วิ่งตามสุดชีวิตเหมือนกัน จนมันขับออกไปนอกมหาลัยผมก็ยังวิ่งตามอยู่ ผมตะโกนตลอดตอนวิ่งว่าไม่ใช่รถกูนั่นรถน้ากูอย่าไปขับกูไปขอยืมเขามา ตะโกนอยู่แบบนี้แหละ แล้วมันก็ยังสนุก มันยกล้อรถน้าผม ตอนนั้นผมใจเสียแล้ว ผมก็ตะโกนว่าอย่าทำให้กูลำบากกว่านี้ได้ไหมกูไม่มีรถใช้นะถ้าน้ากูรู้ แต่มันก็ไม่หยุดยังหัวเราะแล้วก็ยกล้อต่อจนบังโคลนด้านหลังรถมันถลอกจากลอยยกล้อลากถนน แต่มันก็ยังขำยังเล่นไม่เลิก ตอนนั้นผมโกรธมากๆตะโกนอยู่นั่นแหละรถน้ากูๆกูไม่ตลกกับด้วย จนมันขับรถมาคืนให้ผม มันยังตลกอยู่มันพูดว่าเป็นไงรถน้ากูเจิมให้แล้ว ผมก็ด่ามันสารพัดเพราะผมไม่ตลกด้วย มันก็คืนกุญแจให้ผมแล้วพูดว่า เพื่อนกันแค่นี้หยอกไม่ได้ ผมก็ตอบกลับไปหยอกได้เล่นได้ถ้าเป็นของกูแต่นี่ของน้ากูกูต้องยืมรถเขามาใช้แล้วถ้าน้ากูรู้เขาจะให้กูยืใรถอีกไหมแล้วกูจะมามหาลัยยังไงไม่คิดบ้างกูไม่ตลกด้วย แต่มันก็ยังขำแล้วเดินเข้ามหาลัยไป ผมก็ขับรถน้าเข้าไปมหาลัยไปจอด จนเข้าเรียน วันนั้นตลอดเวลาเรียนผมเครียดมากจะทำยังไงดีเพราะรถก็มีลอบยกล้อที่บังโคลนแล้ว ผมพยามดูแลรถน้าผมแล้วเพราะมันไม่ใช่ของผมผมยืมเขามา พอเลิกเรียนก็พุ่งไปตามร้านค้าไปหาซื้อคัตเตอร์เอามาตัดลอยถลอกที่บังโคลน ตัดเสร็จไรเสร็จก็เอารถไปคืนให้น้า ยิ่งน้าผมเป็นคนรักรถมาก ตอนเอารถไปคืนแกก็มายืนอยู่ที่รถ จนแกเห็นบังโคลนมันไม่เท่าเดิมลอยโดนตัด แกด่าผมสารพัดเลยว่าให้รถไปแล้วทำแบบนี้ได้ไงนู่นนี่นั่น ผมก็ได้แต่ขอโทษไม่กล้าที่จะอธิบายให้แกฟังว่าเพื่อนเป็นคนทำ แล้วผมก็กลับบ้านผม วันต่อมาผมเดินมาที่บ้านน้าเหมือนเดิมเพื่อที่จะขอยืมรถไปเรียน แต่แกไม่ให้ผมแล้ว แกบอกให้ไปหาวิธีอื่นเอาเอง วันนั้นผมก็เดินไปขึ้นรถเหลืองซึ่งระยะทางจากบ้านไปหน้าที่รถเหลืองเขาแวะรับก็ประมาณ2กิโลผมต้องเดิน2กิโลเพื่อไปขึ้นรถเหลือง แล้วผมต้องใช้ชีวิตแบบนี้ด้วยการเดิน2โลไปขึ้นรถเป็นอีกเดือนๆกว่ารถจะซ่อมเสร็จ ผมพยายามดูแลเต็มที่แล้วของที่ไม่ใช่ของผม แต่โดนเพื่อนเล่นทีเผลอ ตอนนี้ผมต้องใช้ชีวิตไปเรียนลำบากมากไปสายแทบทุกวัน โครตท้อเลยครับ