- ขอเกริ่นก่อนนะคะ เรากับแฟนคบกันมา 1 ปี 10 เดือน ด้วยความที่เรากับแฟนอยู่มหาลัยเดียวกัน จึงอยู่ด้วยกันมาตลอด ซึ่งการอยู่ด้วยกัน ก็มีเรื่องจุกจิก ที่เราไม่เข้าใจกัน แต่ก็คุยกันปรับกันมา แต่ก็ยังมีการทะเลาะ และการทะเลาะ เริ่มจากเราที่พูดในสิ่งที่เราไม่โอเค และอยากให้เขาปรับ แต่กลับกลายเป็นว่า เขาหาว่าเราหาเรื่องทะเลาะ แต่สุดท้ายยังไง เราก็คุยและกลับมาดีกันได้ทุกครั้ง
- จนวันนึงเราต้องเลือกที่ฝึกงาน ซึ่งเป็นการฝึกงานที่ฝึกเสร็จก็จะเรียนจบทันที ซึ่งเราได้ปรึกษาแฟนกับเรื่องนี้แบบจริงจัง เนื่องจากเราอยากฝึกเสร็จ และพร้อมทำงานปักหลักอยู่ที่จังหวัดนั้นเลย แฟนจึงบอกให้เราเลือกไปฝึกจังหวัดบ้านเกิดของเขา เขาให้เหตุผลว่า เขาสามารถกลับไปหา และเมื่อเรียนจบได้ปักหลักและทำงานอยู่ด้วยกันเลย และตอนนั้นเราก็กลัว เราจึงขอให้เขาไม่ทิ้งเรา และได้สัญญากันดิบดี เพราะเราอยากหยุดที่เขา อยากมีงานที่ดี พร้อมกับมีเขาไปในชีวิตด้วย
- จนวันที่เราฝึกเสร็จ เป็นช่วงที่เขาปิดเทอมใหญ่ เขาจึงกลับมาอยู่กับเรา และในระหว่างนั้น เราก็ได้ทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งเวลาเข้างาน 8:00 น. และตัวเขาเองก็ได้ไปทำพาทไทม์ระหว่างปิดเทอมด้วย ซึ่งรูปแบบงานของเขา เป็นการส่งหนังสือต่างจังหวัด ซึ่งต้องเดินทางตั้งแต่ ตี 2 แต่รถเราตอนนั้นมีรถแค่ 1 คัน จึงทำให้เราต้องตื่นตี 1 กว่า เพื่อไปส่งเขาที่ทำงาน และเราต้องกลับมานอนเพื่อตื่นไปทำงานตอน 7:30 น. ในอาทิตย์นั้นเราทั้งเครียดจากงาน และ เหนื่อยจากการตื่นตี 1 มาติดๆกันหลายคืน จนเขากลับมาจากทำงาน เขามีอาการเหนื่อย และเอาแต่ใจในหลายๆเรื่อง จนเราได้เผลอหลุดด่า และทำตัวไม่ดีใส่เขา เรายอมรับว่าเราผิด เราไม่ได้ตั้งใจหรอก จนทำให้เขารู้สึกไม่ดี และคืนทั้งคืนนั้น เราก็ไม่ได้พูดอะไรกัน จนเช้าอีกวัน เราก็ชวนเขาพูด แต่เราเห็นว่าเขายังไม่โอเค เราจึงออกไปข้างนอก เพื่ออยากให้เขาอยู่กับตัวเอง ให้ดีขึ้นก่อน แต่เมื่อเราออกไป เขากลับบอกเลิกเรา เก็บของทุกอย่างออกจากห้อง เราก็เลยไม่โอเค จึงตามไปคุย แต่ถึงตอนนั้นเขาบอกเขาไม่มีความสุข และเขาได้ตัดสินใจแล้ว เราก็ด้วยความไม่อยากเสียเขาไป เลยพูดในสิ่งที่สัญญากันไว้ จึงทำเขาอยู่กับเรา แต่เป็นการมาอยู่เพราะเป็นห่วง เขาเฉยชา เขาไม่เหมือนเดิม ทั้งที่เราก็พยายามทำให้เขาดีขึ้น แต่เขาก็เฉยๆกับเรา และเหมือนรอเวลาให้เราปล่อยเขาไปเอง
แต่เราไม่อยากเสียเขาไปจริงๆ เราควรทำยังไงดีคะ ?
แฟนอยากเลิก แต่ก็ยังอยู่ด้วยเพราะความเป็นห่วง ควรทำไงดีคะ?
- จนวันนึงเราต้องเลือกที่ฝึกงาน ซึ่งเป็นการฝึกงานที่ฝึกเสร็จก็จะเรียนจบทันที ซึ่งเราได้ปรึกษาแฟนกับเรื่องนี้แบบจริงจัง เนื่องจากเราอยากฝึกเสร็จ และพร้อมทำงานปักหลักอยู่ที่จังหวัดนั้นเลย แฟนจึงบอกให้เราเลือกไปฝึกจังหวัดบ้านเกิดของเขา เขาให้เหตุผลว่า เขาสามารถกลับไปหา และเมื่อเรียนจบได้ปักหลักและทำงานอยู่ด้วยกันเลย และตอนนั้นเราก็กลัว เราจึงขอให้เขาไม่ทิ้งเรา และได้สัญญากันดิบดี เพราะเราอยากหยุดที่เขา อยากมีงานที่ดี พร้อมกับมีเขาไปในชีวิตด้วย
- จนวันที่เราฝึกเสร็จ เป็นช่วงที่เขาปิดเทอมใหญ่ เขาจึงกลับมาอยู่กับเรา และในระหว่างนั้น เราก็ได้ทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งเวลาเข้างาน 8:00 น. และตัวเขาเองก็ได้ไปทำพาทไทม์ระหว่างปิดเทอมด้วย ซึ่งรูปแบบงานของเขา เป็นการส่งหนังสือต่างจังหวัด ซึ่งต้องเดินทางตั้งแต่ ตี 2 แต่รถเราตอนนั้นมีรถแค่ 1 คัน จึงทำให้เราต้องตื่นตี 1 กว่า เพื่อไปส่งเขาที่ทำงาน และเราต้องกลับมานอนเพื่อตื่นไปทำงานตอน 7:30 น. ในอาทิตย์นั้นเราทั้งเครียดจากงาน และ เหนื่อยจากการตื่นตี 1 มาติดๆกันหลายคืน จนเขากลับมาจากทำงาน เขามีอาการเหนื่อย และเอาแต่ใจในหลายๆเรื่อง จนเราได้เผลอหลุดด่า และทำตัวไม่ดีใส่เขา เรายอมรับว่าเราผิด เราไม่ได้ตั้งใจหรอก จนทำให้เขารู้สึกไม่ดี และคืนทั้งคืนนั้น เราก็ไม่ได้พูดอะไรกัน จนเช้าอีกวัน เราก็ชวนเขาพูด แต่เราเห็นว่าเขายังไม่โอเค เราจึงออกไปข้างนอก เพื่ออยากให้เขาอยู่กับตัวเอง ให้ดีขึ้นก่อน แต่เมื่อเราออกไป เขากลับบอกเลิกเรา เก็บของทุกอย่างออกจากห้อง เราก็เลยไม่โอเค จึงตามไปคุย แต่ถึงตอนนั้นเขาบอกเขาไม่มีความสุข และเขาได้ตัดสินใจแล้ว เราก็ด้วยความไม่อยากเสียเขาไป เลยพูดในสิ่งที่สัญญากันไว้ จึงทำเขาอยู่กับเรา แต่เป็นการมาอยู่เพราะเป็นห่วง เขาเฉยชา เขาไม่เหมือนเดิม ทั้งที่เราก็พยายามทำให้เขาดีขึ้น แต่เขาก็เฉยๆกับเรา และเหมือนรอเวลาให้เราปล่อยเขาไปเอง
แต่เราไม่อยากเสียเขาไปจริงๆ เราควรทำยังไงดีคะ ?