เหตุคือ
แฟนเรายืมเงินเราไป 10,000 บาท (จำนวนเงินสมมุตินะคะ) แต่ก็ไม่ได้มีกำหนดที่จะคืนให้เรา
เราเลยคิดว่าถ้าเงินเขาออกคงจะเคลียร์ให้เรา เพราะเงินที่เรามี เราก็พยายามจะใช้ให้ถึงวันที่แฟนเงินออกได้ไม่เป็นไร....
ซึ่งระหว่างรอเงินออกนั้น แฟนเราก็ไม่มี แล้วเงินที่เรามีเราต้องใช้จ่ายกินกัน 2 คน เราต้องซื้อให้แฟนกิน ซื้อของให้แฟนใช้ด้วย
ถึงวันที่เงินเดือนแฟนออก แฟนก็เงียบ เราก็ไม่ได้ทวง
พอตอนเย็นมา แฟนพูดไม่มีเงินกินข้าว เราเลย งง แต่ก็ไม่ได้ถาม เพราะเรายังพอมีเงินอยู่ เราก็จ่ายไปก่อน
....ผ่านไปหลายวัน เงินที่เรามีเริ่มใกล้หมด เพราะซัพพอตเขาด้วย....
เราเลยถามว่า "เงินคืนเค้าวันไหนหรอ" เขาก็เงียบ เราถามต่อ "เงินเก็บเธอไปไหนหมดหรอ ถ้าเธอไม่มีใช้ ทำไมไม่เอาออกมาใช้ "
เขาบอกเงินเก็บก็คือเงินเก็บ พูดไปพูดมาบอกโอนให้ที่บ้านบ้าง ให้เพื่อนยืมไปบ้าง..
เราหาข้อสรุปไม่ได้ว่า เงินไปไหน เรายิ่งถามเยอะ เขายิ่งโวยวาย แต่เราไม่อยากรู้แล้ว
เราถามต่อว่า "แล้วระหว่างนี้เราจะใช้อะไรกินกันหรอ"
เขาก็โวยวาย หาว่าเราทวงเงินเขา หาว่าเราไม่เข้าใจเขา หาว่าเราผ่านเรื่องแค่นี้ไปไม่ได้พิสูจน์ใจเราแค่นี้แหละ
กลายเป็นเราที่ผิด ที่ไม่ดี เป็นแฟนที่ไม่ผ่านลำบากกับเขา ทั้งๆที่ผ่านมาเราช่วยเหลือมาตลอด
แต่เราก็พูดมากไม่ได้เพราะตอนที่เขามีเขาก็ให้เราทั้งๆที่เราไม่ได้ขอ
ที่เราถามเขาทั้งหมดเราอยากได้ข้อสรุปเพื่อที่ว่าเราจะวางแผน ว่าต้องทำยังไง หาเงินใช้ชีวิตประจำวัน
เราก็บอกเขาว่าเราไม่อยากเดือดร้อนคนอื่น หรือต้องมา อดๆอยากๆลำบาก
เขาก็บอกให้เรา "รอสิ" แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ หาว่าเราชวนทะเลาะ ซ้ำเติม เราไม่รู้ด้วยซ้ำเงินเขามีเท่าไหร่ เอาไปใช้ไหน
ทั้งๆที่เราหาทางออกอยู่ วางแผนในวันข้างหน้า
เราหนักใจมากเลยค่ะ
เราเลยไม่เข้าใจว่า เราต้องทำตัวยังไง เหมือนเราดิ้นรนคนเดียว เขาก็ไม่เข้าใจ ไม่มีใครเข้าใจเราเลย
เราเหนื่อยจังค่ะ เราพูดกับใครไม่ได้เลย เราร้องไห้ ก็หาว่าเราสำออย เราร้องไห้เพราะไม่มีคนเข้าใจเรามากกว่า เราไม่มีคนรอบข้างเลยสักคน
เราหนักใจมากเลยค่ะเรื่องเงินต้องมามีปัญหากับแฟน
แฟนเรายืมเงินเราไป 10,000 บาท (จำนวนเงินสมมุตินะคะ) แต่ก็ไม่ได้มีกำหนดที่จะคืนให้เรา
เราเลยคิดว่าถ้าเงินเขาออกคงจะเคลียร์ให้เรา เพราะเงินที่เรามี เราก็พยายามจะใช้ให้ถึงวันที่แฟนเงินออกได้ไม่เป็นไร....
ซึ่งระหว่างรอเงินออกนั้น แฟนเราก็ไม่มี แล้วเงินที่เรามีเราต้องใช้จ่ายกินกัน 2 คน เราต้องซื้อให้แฟนกิน ซื้อของให้แฟนใช้ด้วย
ถึงวันที่เงินเดือนแฟนออก แฟนก็เงียบ เราก็ไม่ได้ทวง
พอตอนเย็นมา แฟนพูดไม่มีเงินกินข้าว เราเลย งง แต่ก็ไม่ได้ถาม เพราะเรายังพอมีเงินอยู่ เราก็จ่ายไปก่อน
....ผ่านไปหลายวัน เงินที่เรามีเริ่มใกล้หมด เพราะซัพพอตเขาด้วย....
เราเลยถามว่า "เงินคืนเค้าวันไหนหรอ" เขาก็เงียบ เราถามต่อ "เงินเก็บเธอไปไหนหมดหรอ ถ้าเธอไม่มีใช้ ทำไมไม่เอาออกมาใช้ "
เขาบอกเงินเก็บก็คือเงินเก็บ พูดไปพูดมาบอกโอนให้ที่บ้านบ้าง ให้เพื่อนยืมไปบ้าง..
เราหาข้อสรุปไม่ได้ว่า เงินไปไหน เรายิ่งถามเยอะ เขายิ่งโวยวาย แต่เราไม่อยากรู้แล้ว
เราถามต่อว่า "แล้วระหว่างนี้เราจะใช้อะไรกินกันหรอ"
เขาก็โวยวาย หาว่าเราทวงเงินเขา หาว่าเราไม่เข้าใจเขา หาว่าเราผ่านเรื่องแค่นี้ไปไม่ได้พิสูจน์ใจเราแค่นี้แหละ
กลายเป็นเราที่ผิด ที่ไม่ดี เป็นแฟนที่ไม่ผ่านลำบากกับเขา ทั้งๆที่ผ่านมาเราช่วยเหลือมาตลอด
แต่เราก็พูดมากไม่ได้เพราะตอนที่เขามีเขาก็ให้เราทั้งๆที่เราไม่ได้ขอ
ที่เราถามเขาทั้งหมดเราอยากได้ข้อสรุปเพื่อที่ว่าเราจะวางแผน ว่าต้องทำยังไง หาเงินใช้ชีวิตประจำวัน
เราก็บอกเขาว่าเราไม่อยากเดือดร้อนคนอื่น หรือต้องมา อดๆอยากๆลำบาก
เขาก็บอกให้เรา "รอสิ" แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ หาว่าเราชวนทะเลาะ ซ้ำเติม เราไม่รู้ด้วยซ้ำเงินเขามีเท่าไหร่ เอาไปใช้ไหน
ทั้งๆที่เราหาทางออกอยู่ วางแผนในวันข้างหน้า
เราหนักใจมากเลยค่ะ
เราเลยไม่เข้าใจว่า เราต้องทำตัวยังไง เหมือนเราดิ้นรนคนเดียว เขาก็ไม่เข้าใจ ไม่มีใครเข้าใจเราเลย
เราเหนื่อยจังค่ะ เราพูดกับใครไม่ได้เลย เราร้องไห้ ก็หาว่าเราสำออย เราร้องไห้เพราะไม่มีคนเข้าใจเรามากกว่า เราไม่มีคนรอบข้างเลยสักคน