สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนว่าจขกท. เป็นเด็กมัธยมคนนึงค่ะ เรามีเพื่อนคนนึงขอเเทนนามสมมติว่า หลันละกันนะคะ เราสนิทกับหลันมาตั้งเเต่ม.1 ค่ะ 
ไปไหนไปด้วยกันตลอดเเละหลันเป็นคนค่องข้างเฟรนลี่ ยิ้มง่าย ใครอยู่ด้วยก็สบายใจ สนิทกับครูเเละทุกคนในโรงเรียน ไม่เว้นเเม้เเต่เเม่ค้าขายข้าวค่ะเเต่เราเป็นคนค่องข้างหน้านิ่ง ไม่ค่อยเเสดงอารมณ์เท่าไหร่ จริงๆถือว่าเป็นคนหน้าเหวี่ยงทำให้คนไม่ค่อบชอบเราเยอะ เเต่ส่วนมากไม่ค่อยกล้าเเสดงออกเพราะเราสนิทกับหลัน มีปัญหากับเราก็เหมือนมีปัญหากับหลัน เเล้วทีนี้ นี่เป็นประสบการณ์ที่เจอมาตลอดคบกับหลันเป็นเพื่อนค่ะ 1. ชอบมีคนเดินมาคุยกับหลันตลอดโดยไม่สนหน้าเราเลย เช่นว่าเราเดินไปโรงอาหารก็จะชอบมีคนอยู่ๆก็วิ่งมาคุยกับหลันโดยไม่เเม้เเต่จะสนเราเลยค่ะเเบบว่าเดินอยู่กับหลันก็จะวิ่งแทรกเข้ามาตลอดทำให้ช่วงเเรกๆเราต้องยืนขอแค่บางครั้งมันก็นานจนเราเดินเลยไปคนเดียวเลย 2. คนทักเราเยอะค่ะ ตอนเเรกทุกคนอาจจะฟังเหมือนมันไม่ใช่ปัญหาเเต่ ปัญหาคือบางครั้งเราเเอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าหลายๆคนที่ทักคืออยากเป็นเพื่อนเเต่จริงๆเเล้วเขาทักเเค่เราสนิทกับหลันเเละเขาก็สนิทกับหลัน บางครั้งเราเดินด้วยกันอยู่ก็จะมีคนมาทักหลัน เช่น เอ้าหลันนนหวัดดี เเล้วก็เเทรกขึ้นมาว่า ( ชื่อจขกท ) หวัดดีน้า ประมาณนี้ค่ะเเต่เขาก็ไม่ได้คุยกับเราต่อนะคะ คุยเเค่เเต่กับหลันเเละบางครั้งก็เข้ามาทักเรา ชวนคุยเเค่ เป็นไงบ้างแล้วหลันไปไหนอะ เวลาเราไม่อยู่กับหลันค่ะ ปัญหาคือเราโดนทุกวันจนเราชินเเล้วค่ะ แต่มันยังมีในใจลึกๆที่แอบเสียใจตลอด ในกรณีที่เจอแบบที่สองเยอะมาก เเละหลายสิบครั้งเป็นประจำมันทำให้รู้สึกเฟลว่า หรือจริงๆเรามีแค่เพื่อนในกลุ่มเเละหลัน ( กลุ่มเรามีประมาณ 7-8 คนค่ะ รวมจขกท เเละหลัน ) เเต่จขกท ก็สนิทกับหลันมากที่สุด มันทำให้อดน้อยใจไม่ได้ว่า หรือจริงๆเรามีค่าแค่เป็นเพื่อน
ของหลัน มันทำให้รู้สึกเเย่มาตลอดเลยค่ะ ควรทำไงดีคะให้ความรู้สึกนี้หายไป