เราเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงตอนเรียน   
เวลาอาจารย์แจกเอกสาร  หรือแจกของ  หรือเรากับเพื่อนฝากกระเป๋าไว้ในล้อคเกอร์   พอถึงเวลา เพื่อนก็มักจะหยิบเฉพาะของตัวเอง   ไม่หยิบมาเผื่อเราเลย  แต่ในส่วนของเรา เรามักจะหยิบมาเผื่อเขาในทุกๆครั้ง   
เวลาเรียน อยู่คนละ sec จะมีบางวิชาที่เรียนคนละช่วงเวลา  
ซึ่งตอนเช้ามาที่ ม. พร้อมกันโดยขี่มอไซด์ซ้อนกันมาทุกวัน โดยเราขี่มอไซด์ทุกครั้งเนื่องจากเพื่อนขับไม่ค่อยเป็น 
แล้ว sec เราเรียนตอนเช้า   เพื่อนเรียนตอนบ่าย  แต่พอเราเรียนตอนเช้าเสร็จเราก็รอเพื่อนที่เรียนตอนบ่ายให้เสร็จ จะได้กลับพร้อมกัน
 แต่กลับกัน วันไหนที่เราเรียนตอนบ่าย  เพื่อนเรียนตอนเช้าเสร็จเพื่อนก็นั่งรถโดยสารกลับเลย  ไม่อยู่รอกันเลย  พอเราเรียนช่วงบ่ายออกมามองหาเพื่อนกลับไปก่อนแล้ว  แต่มาเจอเพื่อนคนอื่นๆ ยังรอที่จะกลับพร้อมกับแก๊งค์เขา 
เราขับมอเตอร์ไซด์ไปเรียนกับเพื่อนทุกวัน  วันไหนที่เพื่อนไม่สบาย ไม่ได้ไปเรียน เราก็ไปเรียนเองแล้วเอางานมาบอกเพื่อนว่าอาจารย์ให้ทำอะไรบ้าง  เอาเอกสารมาเผื่อเพื่อน  แต่กลับกันพอวันไหนเราไม่สบายไม่ได้ไปเรียน  เพื่อนไม่รู้จะไปเรียนกับใครก็ไม่ไปเรียนซะงั้น  
และตอนเรียนเวลาอาจารย์แจกชีส  ให้ไปหยิบหน้าห้อง  เพื่อนเดินไปหยิบเรานึกว่าหยิบเผื่อเรา  แต่ไม่   เราก็ต้องเดินไปหยิบอีกครั้งนึง 
เวลาเราไปซื้อกับข้าว  เราเป็นคนขับมอเตอร์ไซด์  เรายังไม่ทันได้วางของในตะกร้าหน้ารถ  เพื่อนเราวางก่อนเลยทั้งที่เป็นคนซ้อนท้าย   และเราต้องเอาแขวนไว้หน้ารถ
รถเรายางรั่วเราชวนเพื่อนไปส่งปะยาง  ซึ่งร้านปะยางก็ไม่ได้ห่างจากที่พักเท่ารัย  ประมาณ 3 กิโล แต่เพื่อนปั่นจักยานทิ้งเราไปเลย ไปรออยู่ใกล้ๆที่ร้านเลย  เราต้องขับมอไซด์ยางแบนบดไปเอง   ตอนแรกคิดว่าจะค่อยๆ ปั่นจักยานตามๆ ไปพร้อมๆกัน
จนปัจจุบันก็แยกย้ายกันไปทำงาน เขาก็มีทักมาหาเราบ้าง  เราก็ตอบตามมารยาท แต่เราไม่คิดที่จะติดต่อ  เขาอีกเลย  รู้สึกเข็ด