รางวัลนักแสดงสมทบยอดเยี่ยม 
เป็นของนักแสดงที่มีบทบาทสำคัญในเรื่องรองจากตัวเอก
แต่นักแสดงอาวุโส ก็มีความน่าสนใจ 
หลายท่านมี passion ทางการแสดง 
อาวุโส อย่างทรงคุณค่า 

1.  คุณหนิง นิรุตติ์ ศิริจรรยา การกลับมาเมื่อยี่สิบปีก่อน 
มังกรเดียวดาย (พ.ศ. 2547)  รับบท เต็งล้อ ผู้เฒ่ามากบารมี แอบโหด 
เล่นออกมา classy  คือ ใช้สายตาพญาเหยี่ยว นิ่ง
 ร้ายลึก ตั้งแต่นั้นก็รับบทพ่อ ปู่ มากมาย
ล่าสุด  VIP รักซ่อนชู้  บทของคุณนิรุตติ์ มีพลัง 
เป็นคนคุมเกมส์ชั้นสูง จากเบื้องบน 

ซึ่งเสียดาย ที่ไม่ได้รางวัลนักแสดงสมทบ ไม่ได้รับการเสนอชื่อในปี 2566 
เพราะบทของกัปตัน อาจจะเป็นตัวละครประกอบที่ยากจะละสายตา
กัปตันก็ถ่ายทอดออกมาได้ดี เป็นตัวละครที่เฉดไปทางจอมวางแผน
แม้รั้งข้อดีไว้บ้าง เช่น อบอุ่น ภูมิฐาน พูดเพราะ 

2. คุณหมู ดิลก มาแบบเทวพรหมจริงๆ
ตอนเจอลูกมารตี คือ ระดับ excellent ไม่รู้จะให้คะแนนยังไง เต็ม 10 ให้ 100 
ถ้าเป็นพายุ คล้าย แกบอกว่า ตั้งรับให้ได้นะอ๋อม (สกาวใจ) เพราะพี่จะแสดงแบบ
จ้าวแห่งลมจากพรหมโลก ทั้งความพลิ้ว ความยิ่งใหญ่ คือ สุดประมาณ
เห็นการแสดง รู้เลย อุตสาหกรรมทีวีจะกลับมา และแข่งขันได้กับคอนเทนในโซเชี่ยลมีเดีย
เพราะคุณภาพละคร ที่ย่ำอยู่กับที่มาช้านาน เริ่มก้าวไปอีกระดับ

3. คุณนก ฉัตรชัย ช่วงหลังๆ ทั้งบางกอกคณิกา ลมเล่นไฟ 
เราได้เห็นคำว่าพ่อและขุนนางในแบบ complex - elegant - giant 
ละครยุคก่อน พ่อ จะ อบอุ่น น่าเกรงใจ สอนเพียบ
แต่ตอนนี้ พ่อ และท่านเจ้าคุณ คือ ตัวละครอันตราย ที่แสดงโดยอดีตพระเอกเสียด้วย 
ซึ่งนอกจากบทดีแล้ว นักแสดงยังตีความแล้วถ่ายทอดให้ดูเลอค่าในความไม่น่าเคารพ
สมเป็นเบอร์ใหญ่ของวงการ

นักแสดงอาวุโสอีกท่าน ที่อยากกล่าวถึง คือ คุณ ส.อาสนจินดา ในบทพ่อของขวัญ (แผลเก่า)
ตอนที่พ่อวิ่งมาถือจีวรมาให้ลูกที่บอกว่าจะบวช ถึงกับทรุด เพราะพบลูกชายฆ่าตัวตายเพราะความรัก 
ฉากนั้นในหนังเก่า เราไม่ได้ร้องไห้เพราะพระเอกเลย เราร้องให้กับพ่อพระเอก 
ซึ่งถ่ายทอดหัวใจบริสุทธิ์ของชายชราชาวบ้านออกมาได้อย่างหมดจด

นักแสดงไทย เก่ง เราสร้างนิวเคลียร์สู้ประเทศมหาอำนาจไม่ได้
แต่นักแสดงไทย แข่งขันได้ ในเวทีนานาชาติ
เพราะพวกเขารักในศิลปะการแสดง