ตอนประถมหนูเรียนโรงเรียนใกล้บ้านค่ะแต่พอขึ้นม. 1 หนูสอบติดโรงเรียนชื่อดังที่อยู่ในเมืองตอนไปหนูมีเพื่อนจากโรงเรียนเดียวกันไปด้วยค่ะ 1 คนแต่อยู่คนละห้องตอนไปเรียนวันแรกหนูพยายามเข้าหาเพื่อนให้ได้มากที่สุดแล้วค่ะตอนเดินไปที่โรงอาหารด้วยกันหนูรู้สึกแบบไม่มีตัวตนเลยค่ะเดินตามหลังเขารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆตอนไปนั่งที่โต๊ะหนูไปซื้อข้าวค่ะแต่กลับมาอีกทีไม่มีใครอยู่ที่โต๊ะแล้วเหลือหนูคนเดียวหนูเลยต้องนั่งกินข้าวคนเดียวค่ะตอนนั้นเหมือนหนูกำลังจะร้องไห้เลยค่ะแต่หนูก็พยายามจะไม่ร้องออกมาเป็นความรู้สึกที่หนูพูดไม่ออกเลยค่ะแต่ก็ดีค่ะที่เพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันกับหนูเขามานั่งใกล้หนูค่ะหนูเลยไม่ร้องไห้ค่ะพอเริ่มคาบวิชาต่อไปเพื่อนๆหลายๆคนก็เริ่มสนิทกันแล้วค่ะมีแค่หนูคนเดียวที่ยังไม่มีเพื่อนแต่หลายๆคนก็คุยกับหนูนะคะแต่เวลาไปไหนอ่ะเขาไม่เคยชวนหนูเลยค่ะหนูไม่มีกลุ่มเพื่อนนี่เปิดโรงเรียนมาได้ ทำยังไงดีคะพอหนูคิดถึงเรื่องนี้ทีไรหนูก็จะร้องไห้ตลอดเลยค่ะหนูเล่าให้พ่อกับแม่ฟังแล้วพ่อกับแม่บอกว่าเดี๋ยวก็หาได้ไม่ก็ให้ไปอยู่กับเพื่อนคนนั้นก่อนแต่หนูคิดว่าหนูกับเขาอยู่คนละห้องกันหนูควรมีเพื่อนสนิทอยู่ห้องเดียวกันด้วยค่ะหนูเลยร้องไห้ทั้งคืนเลยค่ะหนูคิดมากๆๆพี่ๆคนไหนมีวิธีช่วยแนะนำหนูหน่อยได้ไหมคะTT
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อค