เราอยากระบายความรู้สึกตอนนี้ของเรา ตอนนี้เรารู้สึกน้อยใจรู้สึกเศร้ารู้สึกไม่อยากอยู่เพราะคำพูดของแม่เรามันเป็นคำพูดที่แย่มากๆและเป็นคำด่าที่แรงมากเราเป็นคนที่อ่อนแอกับคำพูดคนในครอบครัวมากๆเวลาแม่พูดหรือด่าเราเขาทำเหมือนเราไม่ใช่ลูกของเขาเขาพูดดีกับทุกคนยกเว้นเราเขาไม่เคยพูดดีกับเราเลยเราน้อยใจมากๆเราคิดตลอดว่าเราทำอะไรผิดเขาถึงได้พูดแบบนี้กับเราเราเคยคิดที่ไม่อยากอยู่บนโลกนี้เพราะคำพูดของแม่เราน้อยใจมากๆน้องอยากได้อะไรแม่ซื้อให้หมดพอเราขอแค่1อย่างเขาด่าจะเป็นจะตายเราอายุ19เราขอไปทำงานเขาไม่ให้เราไปทำตอนม.6เราอยากเรียนมหาลัยมากๆเราพยายามสอบให้ติดมหาลัยแต่แม่ไม่ให้เราเรียนตอนนี้เราเรียนปวส.ปี2แล้วแต่เราไม่อยากเรียนแล้วเพราะครอบครัวกดดันเรามากๆเราไม่อยากเรียนเราอยากออกมาทำงานเก็บเงินทำไมถึงไม่เรียนให้จบเพราะเราเรียนไม่ไหวมันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบอดทนมาตลอดว่าตัวเองทำได้แต่จริงๆทำไม่ได้เลยพยายามเป็นคนเก่งให้ตาเห็นแต่ถ้ามีตาอยู่มันคงจะดีกว่านี้แม่ไม่เคยรักเราเลยแม่รักน้องกับพี่มากกว่าเราเราเหมือนเด็กที่เก็บมาเลี้ยงคำพูดคำดูถูกที่ออกมาจากปากที่คนเป็นแม่จริงๆมันไม่ค่อยออกมาด้วย อาจจะงงๆหน่อยขอโทษด้วยนะคะและขอบคุณที่ให้ระบายออกมานะคะ