เริ่มตั้งแต่ช่วงอนุบาลแม่เลิกกับพ่อตั้งแต่ยังจำความไม่ได้มีบางครั้งที่พ่อแอบมาพาไปเที่ยว ผลที่ตามมาคือปัจจุบันโดนแม่ชอบเอาเรื่องนี้พูดเสียดสีว่าแหม่ตอนเด็กนะเวลาพ่อแอบมาหาก็รีบเก็บกระเป๋าตามพ่อไปตลอด ถ้าตอนเด็กรู้ว่าถ้าย้ายไปอยู่กับแม่เเล้วต้องเจออะไรแบบนี้ก็จะขออยู่กับพ่อไปตลอดดีกว่า
      หลังจากจบอนุบาล3ก็ย้ายมาเรียนป.1ที่นนทบุรี ด้วยความแม่เป็นพยาบาลไม่มีเวลาเลี้ยงดูเลยให้คนที่สนิทมากๆๆมาเลี้ยงแทนซึ่งเราเรียกเค้าว่าป้าแต่ไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแล้วแม่ก็ให้เขาเข้ามาอยู่ในบ้านเลยช่วงป.1-5ช่วงนี้อยู่กับปป้าตลอดอยู่เหมือนแรงงานงานบ้านทุกอย่างเวลาแม่ไม่อยู่เราทำแทบหมดยกเว้นซักผ้ากับรีดผ้าทำกับข้าว เคยมีครั้งนึงเราโดนด่าหนักมากป้าตะคอกใส่เราว่าทำไมไม่หัดซักผ้าเองบ้าง(ป.1-2เราไม่แน่ใจ)แล้วตีเราช่วงเย็นวันนั้นเราเลยเอาผ้าในตระกร้าไปซักทั้งหมดและบ้านเราก็ไม่มีเครื่องซักผ้าเลยต้องซักมือ แต่เราซักไปได้นิดเดียวก็หมดแรงเพราะตอนนั้นเป็นแค่เด็กเลยบอกว่าซักไม่ไหวแต่เราก็โดนด่าหนักมาก เวลาป้าโกรธส่วนใหญ่ป้าจะชอบตะโคกใส่เราแรงด่าคำไม่ดีแล้วเอากำปั้นทุกหัวตัวเองเสียงดังๆหลายๆครั้งมีบางที่มาทุบเราและอีกสิ่งที่ทำให้เราจำจนถึงทุกวันนี้คือป้าแกชอบ ปา,ขว้างมีดใส่เรา แล้วยังไม่หมดกรรมกับป้านี้ คือเรื่องอาหารป้าแกชอบเอาอาหารใกล้หมดอายุและหมดอายุแล้วให้เรากิน (อาหารที่ติดป้ายเหลืองในร้านค้า) สำหรับเราไม่ได้มองว่าอาหารแบบนั้นกินไม่ได้แต่เวลาไปซื้อของป้าจะซื้อของป้ายเหลืองมาเยอะมากๆ แล้วเอาไว้ให้เรากินหลายวัน  
ของป้ายเหลือง=ใกล้หมดอายุ แต่การที่เก็บไว้หลายๆวันของพวกนั้นมันหมดอายุไปแล้ว และอย่างสุดท้ายที่เรานึกเอาเกี่ยวกับป้านรก มันเป็นสิ่งที่ส่งผลกับเราปัจจุบันมาก ตอนเด็นเราเป็นเด็กเรียนดี ไปแข่งขันบ่อยและยังทำกิจกรรมพวกไปรำงานรร.ต่างๆ ทำให้เราได้เงินจากอะไรพวกนี้เยอะมาก และใช่ป้าสุดประเสริฐเอาไปหมดเลยเราขัดขืนไม่ได้เพราะจะถูกตีและ พฤติกรรมเหล่านี้จะไม่แสดงออกเวลาแม่กับมาบ้านซึ่งนานๆครั้งจะมา(แม่มีหออยู่แถวที่ทำงาน) เราเคยพยายามพูดเรื่องนี้แม่เกริ่นๆว่าเราเนี่ยโดนป้าทำยังงั้นยังงี้ แต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่โดนมีดปาใส่เพราะว่าเล่าไม่ทัน แต่แม่ก็เอาเรื่องนี้ไปพูดกับป้าคุยกันยังไงไม่รู้ แต่หลังจากแม่กลับไปเราโดนป้าว่าและตีหนักขึ้น เราเคยพยายามบอกแม่อีกประมาณ3-4ครั้งแต่มันก็เหมือนเดิม จนกระทั่งปิดเทอมป.5แม่เราไล่ป้าคนนี้ออกจากบ้านด้วยเหตุผลที่ว่า ป้าไม่ยอมคืนเงินแม่,ป้าอยู่บ้านด้วยกันกับแม่แต่ไม่ช่วยจ่ายเงิน,ขโมยเครื่องประดับหยก,มอง,โน็ตบุ๊คแม่ ไม่ใช่เพราะว่าสิ่งที่ป้าทำกับเรา 
        หลังจากป้าย้ายออกไปเราคิดว่าจะไม่มีอะไรให้ต้องเครียดแล้ว แต่ไม่ใช่เราเครียดกว่าเดิมมาเพราะแม่เราเรื่องนี้เราอธิบายยากมากเราไม่รู้จะอธิบายยังไงดีจะอธิบายเป็นข้อละกันค่ะ
เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนป.6-ปัจจุบัน(ม.2)
1)แม่ชอบบอกว่าไม่กดดันเราเรื่องเรียน แต่สิ่งที่ทำกลับย้อนแย้ง เช่น เวลาเราไม่ได้คะแนนท็อปห้อง แม่จะชอบเอามาพูดแซะเราตลอด   
ตอนจะขึ้น ม.1 แม่ที่บอกว่าไม่กดดันเรื่องเรียนให้เราสอบเข้าโรงเรียนที่ติด10อันดับโรงเรียนที่มีคนอยากเข้ามากที่สุดของประเทศ และแม่ที่บอกว่าไม่กดดันเวลาสอบปลายภาค/กลางภาค  วิชาไหนที่คะแนนต่ำกว่า90=น้อย การที่เรามีแม่แบบนี้ทำให้เราอยากได้คะแนนเยอะให้แม่ชมเราบ้างเราเลยเรียนให้ได้เกรด4ตลอด มีบางวิชาที่เราไม่ถนัดได้ไม่เกิน90 แม่ก็จะเอามาพูดว่าทำไมได้น้อยจังฯลฯ แต่สำหรับวิชาที่เกิน90แม่ไม่เคยชมเลยนอกจากเราจะถามแม่ว่าเราเก่งไหมและแม่จะตอบกลับแค่เก่งมาก อย่างเดียว 
2)แม่อยากให้เราเก่งในทุกอย่าง
"แต่ไม่เคยสนับสนุน" แม่อยากให้เราเรียนดี,อยากให้เราร้องเพลงเพราะเราก็ฝึกจนได้ไปเราบนเวทีงานรร.(ม.1),อยากให้เต้นเก่ง,เล่นเครื่องดนตรีได้,วาดรูปสวย,ทำกับข้าวอร่อย,แต่งหน้าสวย ที่บอกมาทั้งหมดเราฝึกจนทำได้หมดเลยโดยที่แม่ไม่เคยมาสนับสนุนไม่ได้เรียนพิเศษใช้การฝึกเองทั้งหมด แต่สุดท้ายก็ไม่พอใจ คนนู้นคนนี้ชมว่าเราทำอะไรก็เก่งแต่แม่ไม่เคยชมและยังมีอีกหลายอย่างที่แม่อยากให้เราทำแต่ตอนนี้เราไม่อยากพยายามอะไรให้แม่แล้ว 
3)แม่เราควบคุมทุกการกระทำของเรา ก็คือแม่เราจะกำหนดไว้เป๊ะไปว่าถ้าเราต้องการสิ่งนี้หรืออะไรก็แล้วแต่ต้องพูดแบบนี้เท่านั้น เช่น
ถ้าเราอยากจะพูดว่าห้ะ(ประมาณว่าไม่ได้ยิน)
ต้องพูดว่าห้ะอะไรนะ (เสียงแหลม)และต้อง!เลิกคิ้วขึ้นและอ้าปากให้ดูน่ารักขึ้น(ในข้อนี้จะไปเชื่อกับข้อถัดไป) และอยู่ในบ้านเราใช้จ้ะจ๊าไม่ได้! ต้องใช่ค่ะคะ เท่านั้นเราเคยคิดว่าถ้าแม่จะทำขนาดนี้ไม่สิงร่างเราเลยล่ะ
4.แม่เราไม่ชอบใบหน้าเรามากๆ หน้าเราเนี่ยจะออกดุถึงจะทำหน้านิ่งๆเฉยก็ดูดุ ซึ่งเราทะเลาะกับแม่เรื่องนี้บ่อยมากเพราะแม่ไม่ชอบแม่เราบอกว่าถ้าหน้าดุก็ยิ้มตลอดซิ ทำให้เรารู้สึกว่าเราต้องมานั่งเกร็งหน้ายิ้มตลอดเวลาเพียงเพราะ!!กรรมพันธุ์ของแม่,พ่อที่ทำให้เราหน้าแบบนี้ทำให้เรารู้สึกแย่มาก
5)ถ้าเราทำอะไรไม่ถูกใจแม่จะใช้การตะคอกใส่ไม่ใช่การบอก และส่วนใหญ่เป็นเรื่องเล็กน้อยเช่น ลืมเติมน้ำในอ่างปลา,รดน้ำต้นไม้ 
ซึ่งเราไม่ใช้เด็กพูดไม่รู้เรื่องแค่บอกดีๆเราก็ไปทำให้แล้ว
6)แม่ไม่เคยปกป้องเราเลยไม่ว่าเป็นจากป้านรกหรือจากตัวคนอื่น ตัวอย่างเหตุการณ์คือ เราอยากเรียนคาราเต้ของรร.แต่มันเลิก1ทุ่มครึ่งเราได้ถามความคิดเห็นจากแม่เเละแม่โอเค เราเรียนได้สักพักหนึ่งในระหว่างตอนกับบ้าน(เราไป/กลับรร.เองตลอด)ก็มีคนแปลกๆ2คนตามเราในตอนแรกไม่ได้คิดอะไรแต่เราได้ยินเค้าพูดแปลกเกี่ยวกับเราด้วยเราเลยไปบอกแม่แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ คำพูดว่าก็ระวังตัวละกันแค่นั้นแต่นั้นเป็นผู้2คนแถมมีอาวุธหรือป่าวไม่รู้เราเลยยกเลิกการเรียนคาราเต้(ครูไม่ได้ว่าอะไร)

เราไม่สามารถใช้วิธีพูดคุยเพราะนิสัยที่แม่เป็นกับทุกคนคือไม่ปรับตัวเองแม้ว่ามันจะผิดแม้กระทั่งกับลูก
จนถึงตอนนี้เราคิดแค่ว่าเราจะทนได้อีกนานเท่าไหร่ และถ้าย้อนเวลากับไปได้เราจะกลับไปเป็นอสุจิแล้ววิ่งสวนทางกับรังไข่

คนที่อ่านจนตอนนี้คิดว่าเราแก้อะไรได้บ้าง