ทุกครั้งที่เราน้อยใจหรืองอนอะไรแฟนเราก็พยายามบอกเกือบทุกครั้งเลยค่ะ เพราะเราไม่อยากเก็บจนระเบิดทีเดียวตอนเลิกรู้สึกไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่เราบอกแฟนแทนที่แฟนจะง้อจะโอ๋แต่เรากลับต้องมาฟังแฟนบ่นปัญหาชีวิตของแฟน เราไม่ได้ไม่อยากฟังนะคะแต่อารมณ์เราตอนนั้นคืออยากให้เขาง้อหรือโอ๋เราสักนิดก็ยังดีค่ะ แต่พอเขาเล่าปัญหาชีวิตสารพัดของตัวเองแล้วกลายเป็นเราที่ต้องปลอบเขาแถมยังต้องมารู้สึกกับตัวเองอีกว่าตัวเองงี่เง่าทั้งๆที่เขาเจอปัญหาขนาดนั้นเราก็ยังไปงอนไปน้อยใจเขาอีก คือเอาตรงๆเราเหนื่อยมากค่ะ พูดอะไรไปเขาก็ชอบตัดพ้อตลอดเลย บางทีเรื่องมันเป็นเรื่องเล็กนิดเดียวเองค่ะ แต่พอบอกเขาแล้วกลายเป็นเขาตัดพ้อกับตัวเองหนักจนเรื่องใหญ่เลยค่ะ อยากรู้ว่าเราควรทำยังไงดีคะ เราควรปรับปรุงอะไรตรงไหนมั้ยคะ หรือควรพอกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ดี แต่เอาตรงๆเราไม่อยากเลิกเลยนะคะ แต่ก็เหนื่อยมากๆเลยค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกๆคำตอบล่วงหน้านะคะ