เรามีเรื่องอยากจะระบายนิดนึงค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านที่รับฟังกันนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนอายุได้ประมาณ 26~27 ปี เราทำงานพนักงานออฟฟิคที่ต่างจังหวัด เงินเดือนก็น้อยนิดหมื่นต้นๆ ส่วนแฟนเราขายน้ำชง เป็นนายหน้า ค้าขาย ไปเรื่อยๆ แล้วเรากับแฟนก็เรียนจบป.ตรีมาได้2-3ปี แล้ว ทางบ้านเรา (เราคือฝ่ายหญิงนะคะ) ตอนนี้เร่งรัดจะหมั้นดองกันให้ได้ เรียกค่าดองอยู่ 200k ในความคิดเราสองคนตอนนี้คือไม่อยากลำบากฝั่งพ่อแม่ผู้ชาย(แฟนเรา) เลยวางแผนที่จะสอบข้าราชการบรรจุให้ได้ แล้วกู้เงินมาหมั้น ตอนนี้แฟนเรา(ชาย) สอบก.พผ่านแล้ว เหลือแต่ภาค ข ค แต่ว่าทีนี้ฝั่งครอบครัวเรา(หญิง) คิดว่าบ้านแฟนเรามีเงิน แล้วคิดว่าเขามีแต่ไม่ให้ แต่จิงๆช่วงนี้บ้านแฟนเราก็ขัดสนพอตัว เราก็ภาระเยอะไปหมดไหนจะค่าบ้าน ค่ารถ ค่ากิน ค่าอยู่ รายได้กับรายจ่ายเรียกว่า ติดลบ มาก ฝั่งบ้านแฟนเราเขาคอยช่วยเราตลอด แต่บ้านเราตั้งแต่เรียนจบไม่เคยช่วยเหลือด้านการเงินเลยสักครั้ง เราไม่ได้ขอ เขาก็ไม่ถามช่วย ประมาณนี้ค่ะ ก็เลยมีแต่บ้านแฟนคอยช่วยทุกอย่าง เราก็เลยอึดอัดมากกๆๆๆ สงสารแฟนมาก สงสารฝั่งพ่อแม่เขาด้วย พอเราเงียบหายไม่ติดต่อฝั่งบ้านเรา เขาว่าเราไม่รู้จักความ ไม่คิดจะโทหา ไม่คิดถึงบ้าน ไม่คิดถึงใจพ่อแม่ (ที่เราเงียบหายเพราะว่าคุยกันแต่ละทีเร่งรัดจะเอาแต่ค่าดอง) เราหมดหนทางจะคุยกับทางบ้านเราจิงๆค่ะ เราพยายามบอกเขาแล้วว่ารอก่อนได้ไหม กำลังหาอยู่ อีกสัก2-3ปี เขาบอกมันนานไป ชาวบ้านนินทาถามหากันหมด ไม่เห็นแก่หน้าพ่อหน้าแม่ บอกพ่อแม่ฝั่งชายหามา ไม่มีก็ต้องหามาให้ได้…
เรากับแฟนคิดวางแผนชีวิตคู่กันไว้ว่า ค่อยๆสร้างๆ ค่อยๆเป็นไป เรื่องแต่งงานแทบจะไม่สำคัญเลยค่ะ เพราะว่าเป็นอะไรที่สิ้นเปลืองเงินมากๆ แต่…นั่นแหละคะทางบ้านเราความคิดความเชื่อเขาค่อนข้างจะ…บ้านนอกก็ว่าได้ค่ะ แล้วปัญหาตอนนี้ก็คือบ้านเราอารมณ์จะแบบถ้าไม่มีให้ก็เลิกกันไปเถอะ ตอนนี้เราก็เริ่มจะมีความคิดที่จะโกหกทางบ้านแล้วจริงๆว่าเลิกกันไปแล้ว(ตัดปัญหาไปเลย) แต่จะเชื่อไหม5555 เพราะเราอยู่กับแฟนเหมือนคู่ผัวเมียมาหลายปีแล้ว ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลย ปวดหัวมากๆค่ะ บ้านอื่นเขาเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ ทำไมเรารู้สึกว่าบ้านเราเขาไม่เห็นใจเราบ้างเลยค่ะ ไม่คิดถึงทางเราว่าจะใช้ชีวิตยังไงต่อ คำว่ากตัญญูทำไมมันถึงเหนื่อยขนาดนี้เลยอ่ะคะ
ปล.ลองต่อค่าดองลงหลักหมื่น ไม่ยอมค่ะ จะเอาหลักแสนเท่านั้น แสนก็จะเอา รีบดองก็จะรีบ
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังคะ 💗🥹
ถ้าไม่ได้สินสอดก็เลิกกันไป คิดว่ายังไงกันคะ?
เรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนอายุได้ประมาณ 26~27 ปี เราทำงานพนักงานออฟฟิคที่ต่างจังหวัด เงินเดือนก็น้อยนิดหมื่นต้นๆ ส่วนแฟนเราขายน้ำชง เป็นนายหน้า ค้าขาย ไปเรื่อยๆ แล้วเรากับแฟนก็เรียนจบป.ตรีมาได้2-3ปี แล้ว ทางบ้านเรา (เราคือฝ่ายหญิงนะคะ) ตอนนี้เร่งรัดจะหมั้นดองกันให้ได้ เรียกค่าดองอยู่ 200k ในความคิดเราสองคนตอนนี้คือไม่อยากลำบากฝั่งพ่อแม่ผู้ชาย(แฟนเรา) เลยวางแผนที่จะสอบข้าราชการบรรจุให้ได้ แล้วกู้เงินมาหมั้น ตอนนี้แฟนเรา(ชาย) สอบก.พผ่านแล้ว เหลือแต่ภาค ข ค แต่ว่าทีนี้ฝั่งครอบครัวเรา(หญิง) คิดว่าบ้านแฟนเรามีเงิน แล้วคิดว่าเขามีแต่ไม่ให้ แต่จิงๆช่วงนี้บ้านแฟนเราก็ขัดสนพอตัว เราก็ภาระเยอะไปหมดไหนจะค่าบ้าน ค่ารถ ค่ากิน ค่าอยู่ รายได้กับรายจ่ายเรียกว่า ติดลบ มาก ฝั่งบ้านแฟนเราเขาคอยช่วยเราตลอด แต่บ้านเราตั้งแต่เรียนจบไม่เคยช่วยเหลือด้านการเงินเลยสักครั้ง เราไม่ได้ขอ เขาก็ไม่ถามช่วย ประมาณนี้ค่ะ ก็เลยมีแต่บ้านแฟนคอยช่วยทุกอย่าง เราก็เลยอึดอัดมากกๆๆๆ สงสารแฟนมาก สงสารฝั่งพ่อแม่เขาด้วย พอเราเงียบหายไม่ติดต่อฝั่งบ้านเรา เขาว่าเราไม่รู้จักความ ไม่คิดจะโทหา ไม่คิดถึงบ้าน ไม่คิดถึงใจพ่อแม่ (ที่เราเงียบหายเพราะว่าคุยกันแต่ละทีเร่งรัดจะเอาแต่ค่าดอง) เราหมดหนทางจะคุยกับทางบ้านเราจิงๆค่ะ เราพยายามบอกเขาแล้วว่ารอก่อนได้ไหม กำลังหาอยู่ อีกสัก2-3ปี เขาบอกมันนานไป ชาวบ้านนินทาถามหากันหมด ไม่เห็นแก่หน้าพ่อหน้าแม่ บอกพ่อแม่ฝั่งชายหามา ไม่มีก็ต้องหามาให้ได้…
เรากับแฟนคิดวางแผนชีวิตคู่กันไว้ว่า ค่อยๆสร้างๆ ค่อยๆเป็นไป เรื่องแต่งงานแทบจะไม่สำคัญเลยค่ะ เพราะว่าเป็นอะไรที่สิ้นเปลืองเงินมากๆ แต่…นั่นแหละคะทางบ้านเราความคิดความเชื่อเขาค่อนข้างจะ…บ้านนอกก็ว่าได้ค่ะ แล้วปัญหาตอนนี้ก็คือบ้านเราอารมณ์จะแบบถ้าไม่มีให้ก็เลิกกันไปเถอะ ตอนนี้เราก็เริ่มจะมีความคิดที่จะโกหกทางบ้านแล้วจริงๆว่าเลิกกันไปแล้ว(ตัดปัญหาไปเลย) แต่จะเชื่อไหม5555 เพราะเราอยู่กับแฟนเหมือนคู่ผัวเมียมาหลายปีแล้ว ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลย ปวดหัวมากๆค่ะ บ้านอื่นเขาเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ ทำไมเรารู้สึกว่าบ้านเราเขาไม่เห็นใจเราบ้างเลยค่ะ ไม่คิดถึงทางเราว่าจะใช้ชีวิตยังไงต่อ คำว่ากตัญญูทำไมมันถึงเหนื่อยขนาดนี้เลยอ่ะคะ
ปล.ลองต่อค่าดองลงหลักหมื่น ไม่ยอมค่ะ จะเอาหลักแสนเท่านั้น แสนก็จะเอา รีบดองก็จะรีบ
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังคะ 💗🥹