ที่บ้านเราทุกคนฟังเสียงเเต่ตัวเอง เราอายุ19เเล้ว แต่ไม่ออกไปไหนไม่ได้เลย ติวหนังสือก็ไม่ได้ เเม้กระทั่งเรื่องที่ดีต่อตัวเรา อนาคตเรา เช่น ไปเรียนพิเศษ ไปติว ไปทำงานหาประสบการณ์ หรืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่ในรั้วโรงเรียนหรือมหาลัย มันจะกลายเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับพ่อเรา เราขอไปทำเมื่อไหร่ พ่อจะพูดกับเราว่าอย่าเพ้อเจ้อ อย่ามาไร้สาระ พูดก่อนว่าเราเข้าใจเหตุผลของทุกคนในบ้านว่าเค้าเป็นห่วง เเละรักเรา เราพูดเลยว่าเรารักครอบครัวเรามาก ไม่มีความคิดจะหนีออกจากบ้าน ตัดขาดหรืออะไรเเบบนั้นเลย เเต่ปัญหาที่เราเจออยู่คือ เราพยายามเข้าใจในเรื่องที่พวกเค้าหวงเรามากๆ เรายอมเเละอยู่เฉยๆของเรา เราคิดว่ารอให้เราโตกว่านี้เค้าคงมีระยะให้เรามากขึ้น (ซึ่งเราคิดแบบนี้มาตั้งเเต่มัธยม เเต่ขึ้นมหาลัยมาก็ยังเหมือนเดิม) เราเลยคิดว่าไม่เป็นไรใช้ชีวิตให้สนุก เเอบบ้างอะไรบ้าง เเต่สิ่งที่เราเจอตอนนี้คือ ทุกคนในบ้านไม่เคยเคารพการตัดสินใจอะไรของเราเลย เค้าซัพพอร์ตเราในเรื่องเงิน เเต่เค้าก็ไม่ได้ปล่อยให้เราออกไปใช้ชีวิตหรือทำอย่างอื่น เราพยายามทำทุกอย่างเเล้ว เคยพยายามขอร้องให้เค้ารับฟังเราบ้าง แต่ไม่มีใครฟัง ทุกคนในบ้านเป็นคนอีโก้สูง หัวโบราณ ไม่กล้าเเสดงความรักต่อกัน ความคิดของตนในบ้านไม่เคยตรงกัน เเต่เค้าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกัน ทำเหมือนความรู้สึกไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญ เค้าสนใจเเค่ตัวเองโอเคเเบบไหน ก็ต้องทำเเบบนั้น เราโดนเเบบนี้มาตลอด โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตของเรา ก่อนจะจบม.6 เราเคยอยากไปติวหนังสือเพราะคิดว่าเราอยากจะสอบเกี่ยวกับสายสุขภาพให้ได้ พ่อเราก็ไม่ได้สนับสนุนหรือสนใจอะไร เค้าคาดหวังในตัวเรา เเต่เค้าไม่ได้สนใจที่จะทำอะไรให้เราเลย เราพยายามมากๆที่จะอยู่ในบ้านเเบบไมาต้องทะเลาะกับใคร ไม่ต้องมีปัญหา เเต่กับบางเรื่องเรื่องเล็กๆ ยังไม่มีใครรับฟังเราเลย เราเหนื่อยมาก เหนื่อยจนพูดไม่ออก เราอึดอัดแล้วก็พยายามมากๆ แต่มันทำอะไรไม่ได้เลย เราควรทำยังไงกับชีวิตตอนนี้ดี เราควรอดทน ยอมให้เค้าจูงเราไปเเบบนี้ หรือมีทางไหนที่เรากับคนในบ้านไม่ต้องมีปัญหากัน แต่เข้าใจกันได้บ้าง (ซึ่งบอกเลย เปิดใจคุย เเสดงออกเเบบดีๆ ทำให้เค้าไว้ใจ พิสูจน์ให้เค้าดู หรืออะไรทุกๆอย่าง เราทำมาหมดเเล้ว) เเต่ไมามีอะไรเอาชนะการฟังเเค่ความคิดของตัวเองในบ้านเราได้เลบ จริงๆเเม่รับฟัฃเราคนนึงนะ เเต่เเม่ไม่เคยช่วยเหลือ ไม่เคยอยู่ข้างเรา ต่อให้เราไม่ผิด ต่อให้เรื่องนั้นแม่เห็นด้วยกับเรา เเม่ก็ไม่เคยเอ่ยปากช่วยอะไรเราเลย เคยมีครั้งนึงที่เเม่บอกว่า ให้เราอดทนอย่างเดียว จนตอนนี้เราอดทนมามากจนตัวเองเเทบไม่ไหวเเล้ว ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา เเม่ก็ยังไม่พูดไม่ทำอะไรเลยอยู่ดี