เมื่อชีวิตมาถึงจุดที่เรียกว่าทางตันแล้วจริง ๆ  แต่ใจก็ยังไม่กล้าที่จะทำอะไรที่มันสุดๆในเรื่องที่เพื่อจะทำให้มีชีวิตรอดต่อไปได้ ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งชีวิตจะมาถึงจุด ๆ นี้ จุดที่ทำเรื่องบางเรื่องไม่สำเร็จไม่ถึงจุดหมายและทำให้กลับบ้านไม่ได้เพราะทางบ้านอับอายขายหน้าชาวบ้าน เลยไม่ให้กลับไปเหยียบที่บ้านอีก เป็นเวลาปีกว่าแล้วที่ชีวิตล้มลุกคลุกคลาน ไม่เคยมีเงินติดกระเป๋าถึงร้อยสักวันเดียว ใช้ชีวิตวันต่อวัน สูญเสียอะไรไปหลาย ๆ อย่าง เสียโอกาส...จนวันนี้รู้สึกว่าชีวิตมันไปต่อไม่ไหวแล้วจริง ๆ ความจนมันน่ากลัวจริง ๆ เหมือนที่คุณลุงท่านหนึ่งเคยบอกเอาไว้...อยากทำอะไรหลาย ๆ อย่างชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสแล้ว