ในวันสงกรานต์ที่ผ่านมา คุณแม่ได้หนีเราไป เหตุเกิดจาก พ่อกับแม่ทะเลาะกัน ระหว่างเล่นสงกรานต์ คุณพ่อได้ทำการ บีบคอแม่และล็อคแม่ไว้กับพื้น ตบหน้าแม่ ทุกคนแถวนั้นก็ห้ามกัน หลังจากนั้น แม่ก็หนีหายไป จนตอนนี้เกือบ1เดือนแล้ว แม่ยังไม่กลับมาเลยค่ะ เราโทษตัวเองเสมอว่า เราน่าจะไปเป็นเพื่อนแม่ มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เราอยากระบายความรู้สึกออกมา แต่เราทำไม่ได้ เลยต้องมาเขียนกระทู้นี้ค่ะ เราคิดถึงแม่มาก ร้องไห้ทุกคืน นอนไม่ค่อยหลับ ฝันถึงแม่ทุกคืน รู้สึกว่า พอไม่มีแม่แล้ว มันไม่ปลอดภัย คุณพ่อของเราเป็น ชอบทำร้ายร่างกายแม่แต่ก่อน เราเห็นพ่อทำร้ายร่างกายแม่ตั้งเเต่ยังเล็ก แม่ก็ชอบหนี แต่ไม่นานขนาดนี้ ส่วนมากสัปดาห์นึงก็กลับมา แต่คราวนี้ เขาหายไปเลย ไม่สามารถติดต่อได้ เราไม่อยากจะโทษแม่ว่า หนีความรับผิดชอบ เพราะแม่เหนื่อยมามากพอแล้ว และทนกับพฤติกรรมของพ่อมามากพอแล้ว แม่เลยตัดสินใจหนีแบบนี้ คุณพ่อของเราก็พยายามตามหาแม่ หาอุปกรณ์มือถือแม่ ระบุตำแหน่ง จนบางทีมันก็เกินไปสำหรับเรา เพราะเขาล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของเราทุกอย่าง กวนเวลานอนบ้าง หรืออย่างอื่น ค้นของทุกอย่าง แม้กระทั่งของใช้ของเรา เขาประสาทคิดไปเองว่า แม่แอบของสำคัญไว้ แต่จริงๆไม่มีค่ะ เขาพยายามเอารหัสของเราไปด้วย ส่องมือถือเราทุกอย่าง แถมขู่ว่าจะเผาของใช้ทุกอย่างของแม่ เพราะในอดีต คุณพ่อเคยเผาของใช้และเสื้อผ้าของแม่ทุกอย่าง เหตุเกิดจาก ทะเลาะกัน เพราะคุณพ่อมีชู้มาหลายคน จนตอนนี้คุณแม่ก็ชินแล้ว แต่การกนะทำของพ่อและแม่บางที ไม่ห่วงความรู้สึกลูกบ้างเลย จนทำให้เราคิดว่า เราอยากตาย จริงๆไม่ควรเกิดมาด้วยซ้ำ การที่พ่อทำแบบนี้ เหมือนเราไม่ใช่ลูกเขา ทุกในความสัมพันธ์ครอบครัวมันอุบาทไปหมด จนบางทีก็อิจฉาคนอื่นที่มีพ่อที่ดี ความเกลียดเราที่มีให้พ่อ ทำให้เราอยากจะทำสิ่งที่ไม่ควรทำ เราไม่ต้องขอกหรอกว่าคืออะไร แต่เราก็ทำไม่ได้เพราะ เขาก็คือพ่อเรา เราเลยอัดอั้นความรู้สึกตัวเองมาตลอด อยากตาย อยากทำร้ายตัวเอง แต่กลัวคนจับได้ เราเป็นแบบนี้มากหลายปีแล้วค่ะ เเละเราก็มีปมเรื่องพ่อ ทำร้ายแม่ จนเป็นภาพติดตา และแผลในใจมาจนถึงทุกวันนี้ เราคิดว่า ไม่นานเรากลัวว่าเราจะทนไม่ได้ เราขอวิธีจัดการกับความคิดลบและอยากจะฆ่าตัวตายทีค่ะ