สวัสดีค่ะ เราใกล้จะเข้ามหาลัยแล้วเลยตัดสินใจไปใช้ชีวิตอยู่กทม. (เราขึ้นจากใต้ไปค่ะ) แพลนไว้ว่าจะเรียนไปด้วยทำพาร์ทไทม์ไปด้วย แต่พอต้องย้ายออกจากบ้านมาอยู่ตัวคนเดียวจริงๆร้องไห้ตลอดเลยค่ะ รู้สึกใจโหวงๆ และเศร้ามากๆค่ะ อยากอยู่กับพ่อแม่นานๆ แต่พอจะต้องไปจริงๆน้ำตามันไหลตลอดเลยค่ะ มีใครเคยเป็นหรือเป็นอยู่บ้างไหมคะ ทุกคนทำยังไงกัน มาแชร์ประสบการณ์ให้หนูฟังหน่อย อยากรู้มุมมองของคนอื่น แนวคิดให้มีกำลังใจในการใช้ชีวิตอยู่เมื่อเวลาต้องไปอยู่คนเดียว