ใครมีวิธีปรับตัวบ้าง หรือแบ่งปันเรื่องราว แนะนำกันเข้ามาได้นะคะ
หรือถ้าคุณเจอแบบนี้จะทำอย่างไรบ้าง ขอบคุณทุกๆ คห.ค่ะ

เราอยู่บ้านตจว. ตั้งแต่เกิดจนถึง ป.6
ป.6-ม.6 ก็ไปเรียน รร.ประจำ ในเมืองกลับบ้านปีละ 2 ครั้ง เกือบเดือน
จบแล้วก็เรียนป.ตรี และทำงานไปด้วย 2 ปี ยังเรียนไม่จบ แต่ต้องกลับมาอยู่บ้าน
คอยอยู่เป็นเพื่อนพ่อแม่ เพรามีโรคประจำตัว เรามีพี่สาวอีกคน แต่หน้าที่การงานเขาดีเลยไม่อยากให้กลับ
ส่วนพ่อแม่เองจะให้ไปอยู่ในเมืองก็ไม่ชอบ

พอกลับมาไม่ถึงสัปดาห์ รู้สึกเครียดและยังหาวิธีปรับตัวไม่ได้เลย
- ขาดความสะดวก จะไปร้านยา หรือร้านซะดวกซื้อก็ต้องขับรถไป ปล.บ้านไม่มีมอไซ
- บ้านไม่มีรั้ว มีแค่รั้วต้นไม้ ตอนกลางคืนแทบนอนไม่หลับ ทั้งๆที่บ้านตจว ก็เป็นกันแบบนี้ แต่ยังไม่คุ้นเคย
- ร้อนมาก กำลังจะติดแอร์ ในห้องนอน
- บ้านติดถนน รถวิ่งผ่านเสียงดัง ยิ่งรถเด็กแว้นตอนกลางคืนนี่สุด คิดว่าติดแอร์ปิดห้องก็น่าจะกันได้บ้าง
- รู้สึกคุณค่าชีวิตลดลง เรียนไปทำงานไปตอนอยู่กรุงเทพ ได้ทำงานหาเงิน แบ่งเวลาเรียน ค่อนข้างราบรื่น
แต่พอมาอยู่ตจว. นอกจากช่วยงานแม่ได้น้อย รายได้ก็น้อยลง ยังหาลู่ทางทำอย่างอื่นไม่ได้ รู้สึกมืดมน
- ยังต้องรับผิดชอบเรียนให้จบอีก

จะกลับมาดูแลพ่อแม่ แต่ต้องดูแลตัวเองให้รอดก่อนซะงั้น ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
ปรึกษาพอแม่ไปบางส่วน เขาก็แค่บอกเดี๋ยวก็ชิน ในเรื่องอยู่อาศัยอ่ะเราว่าปรับได้ แต่ในเรื่องของการเรียน อนาคตนี่เรากังวล