จะเลี้ยงฉัน มีสิทธิทุกอย่าง ยอมทำตามคำสั่ง ไม่ได้อิสระขนาดนั้น ฉันต้องมาผิดตลอดเวลา เอาแต่ว่าฉัน ฉันพยายามทำดีแล้ว สมองเค้ามีแต่จำแต่เรื่องไม่ดี จำฉันเรื่องทำไม่ดี  ว่าแต่ฉันทำไม่ดี ไม่ถูก ทำได้แค่นี้หรอ แล้วชอบพูดพาลเรื่องอื่นตลอด ชอบพูดดราม่าตลอด ไม่ยอมจบ ว่าฉันคนไม่ดี คิดว่าฉันเอาแต่ชนะ ฉันชนะไม่ได้อยู่แล้ว ผู้ใหญ่ถูกเสมอ จะเอาอะไรไปสู้ว่ะ เถียงเพราะเค้าพูดมาเรื่องไม่จริง คิดมากเกินไป เค้าคิดว่าเค้าไม่ผิด แต่ฉันผิดทุกอย่าง ยังมารับผิดแทนด้วย ชอบไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าฉันไม่ดี ฉันสร้างมีปัญหาตลอด ปกติคนไทยจะอวดลูกกัน ตรงข้ามเลย จะชมฉันตอนต่อหน้าคน ชมไม่เยอะ บางทีเสียงดังใส่ฉันต่อหน้าคน บ่นต่อหน้า ว่าต่อหน้า ทำแบบนี้แต่เด็กจนตอนนี้ ฉันไม่รู้จะทำไง พยายามแล้ว ตอนแรกจะเงียบแล้ว พยายามอดทนแล้ว สั่งให้มานั่งต้องฟัง ฉันคนใจร้อนอยู่แล้ว น้อยใจ คนคิดมาก ต้องมาฟัง บางเรื่องไม่จริง อยากเถียง อยากเคลียร์ เถียงกัน ทุกคนบอกว่าฉันผิด ฉันที่พูดแก้ไขที่เค้าพูดมา จะทนฟังได้ไง ที่เรื่องไม่จริง อยากอธิบายใจจะขาด  ตอนจบทะเลาะกัน ทำร้ายกัน ไล่ฉัน ด่าฉัน ฝั่งใจฉันตลอด ทำแบบนี้ทุกครั้ง กลับเค้าจำไม่ได้ บอกว่าฉันเริ่มทำก่อน ใครกล้าจะทำผู้ใหญ่ก่อนวะ เค้าตัวใหญ่กว่าฉัน ตอนเด็กประถมเริ่มโดนตีแล้ว มอต้นก็ไล่จากรถ ให้กราบเท้าข้างทางถนนอีก พูดนิดนึง เค้าทำเป็นเรื่องใหญ่ พูดอะไรก็ตาม จะโดนบ่น โดนดุ ชวนทะเลาะเลย ฉันไม่เชื่อใจแล้ว ไม่อยากเล่าอะไร ไม่พูดอะไร แต่โดนถามตลอด ต้องพูด ในใจโดนแน่  ไปเล่าให้ใคร ไม่มีใครเชื่อ เข้าข้างเค้ากัน เค้าเรียนจบสูง งานดี เป็นผู้ดี กลับฉันโง่ ไม่เต็มบาท ใช่ๆใครจะมาสนใจจริงๆ เก็บไว้ในใจ บางเขียนในสมุดบันทึก เมื่อไหร่จะหมดกรรมตรงนี้วะ มันอยู่ในใจตลอด เป็นแบบนี้จนฉันโตแล้ว ความทรงจำเก่าๆมีแต่เจ็บปวด จำได้ทุกอย่าง กดดัน ไม่อยากเกิดมาเป็นแบบนี้หรอก ฉันเหนื่อยแล้ว โปรดจัดการชีวิตฉันเถอะ ออกไปจากตรงนี้ เจอแม่จริงๆก็ได้ มีแฟนเถอะ ไปตายเถอะ ออกมาห่างๆเถอะ