ขอออกตัวว่าผมเป็นคนที่พยายามขับรถถูกกฎหมายตลอดเวลา ไม่ฝ่าไฟแดง ไม่เสียบไม่ปาด เปิดไฟเลี้ยวขอทางทุกครั้งที่จะย้ายเลน ไม่ขับแช่เลนขวา ใครเปิดไฟเลี้ยวเปลี่ยนเลนมาก็ไม่เคยกั๊ก ไม่หยุดทับเส้นห้ามหยุด ทำจนเป็นนิสัยครับ ไม่ชอบทำผิดกฎจราจร 

แล้วมันทำให้ผมหงุดหงิดมาก เพราะคนอื่นบนถนนประเทศนี้ไม่เคารพกฎ และ ไม่มีความเห็นใจกันเลย

อย่างวันนี้เปิดไฟเลี้ยวขวา ขอเปลี่ยนเลนเพราะข้างหน้ามีรถจอด ค่อยๆขยับไปเพราะมีมอไซค์วิ่งใต่เลนมาตลอด พอผ่านไปซัก15วิได้ มอไซค์หมดละ ผมก็ค่อยๆขยับออก มีมอไซค์อีกคันพุ่งปาดมาด้านขวา บีบแตรใส่ ผมก็หยุด มันก็หันมามองแล้วส่ายหน้า ผมก็ขึ้นเลย เปิดหน้าต่างรถไปได้หน่อยละ นึกได้ว่ามีเพื่อนนั่งข้างๆ ไม่อยากให้เกิดเรื่อง เลยหยุด และเบี่ยงกลับเปิดทางให้ไป มันก็ไปเสร็จไม่พอ หันกลับมามองหน้าอีก

ทุกครั้งที่ขับรถต้องเจอเหตุการณ์ให้หงุดหงิดเกือบทุกครั้ง แล้วผมจะหัวร้อนมาก ถึงจะห้ามตัวเองไม่ให้เกิดเรื่องได้ แต่ก็จะหงุดหงิดไปตลอด บางทีเป็นวัน ผมไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตรงนี้ได้เลยครับ ยิ่งชอบคิดไปอีกว่า ทั้งที่เราทำถูกกฎตลอดไม่เคยเบียดเบียนใคร ทำไมเราต้องเจอแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี กลัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ผมเครียดตาย ก็ตายเพราะโดนใครจัดบนถนนเนี่ยแหละครับ เกลียดตัวเองที่เก็บเรื่องแบบนี้มาหงุดหงิด แต่ก็ไม่สามารถปล่อยวางได้เลย  ถ้าเลิกขับรถได้คงทำไปแล้วครับ แต่มันมีความจำเป็นจริงๆ

เลยอยากมาถามว่าเวลาเจอสถานการณ์แบบนี้ทุกคนทำยังไงกันบ้างครับ