เพื่อนของสามีเป็นผู้ชายอายุรุ่นพ่อ​ เวลาไปทำงานด้วยกันแถวๆบ้าน​ (สามีจะเป็นคนคอยรับส่งตลอด​ เขาขับรถไม่เป็น)​สามีจะพามานอนที่บ้านทุกครั้ง​ ซึ่งเราเคยบอกว่าไม่สะดวกให้มานอน​ (เราไม่สนิทไม่เคยคุยกัน​ เจอก็สวัสดี​ แค่นั้น)​ เพราะเวลามานอน​ ที่บ้านเราไม่มีห้องว่างที่จะนอนได้แล้ว​ จึงต้องมานอนร่วมกันกับห้องที่เรานอน​ ถึงจะนอนคนละเตียง​ แต่เราไม่ชอบและไม่อยากให้มานอนด้วย​ มันไม่ส่วนตัว​ เคยยอมให้นอนมา3-4ครั้ง​ ครั้งละ1คืน​ มาครั้งล่าสุดจะมานอนอีก3คืน​ เราก็ไม่ยอม​ สามีหาว่าเราไม่มีน้ำใจไมตรีบ้าง​ โอเวอร์บ้าง​  เพื่อนของเขาคิดกับเขาเหมือนลูก​  แต่เราเป็นผู้หญิงอายุ35และตอนนี้ตั้งครรภ์7เดือน​ จะให้มานอนร่วมกับคนอื่น​ บอกตามตรงว่าไม่ชอบ​ ไม่ส่วนตัว​ เพราะเวลานอนเราจะไม่ใส่ชุดชั้นในใส่แต่ชุดนอน​ แต่ต้องมาทำเหมือนอยู่ส่วนรวมอาบน้ำก็ต้องใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำ จะนอนต้องใส่ชุดชั้นในมันอึดอัด​ไม่สะบายตัว​ ใส่มาทั้งวันแล้วจะทำอะไรต้องคอยระวังตลอด​ เรามีลูกสาวอายุ3ขวบจะอาบน้ำให้ลูกทีก็ต้องมาระวังโป๋ให้ลูกสาว​ สมัยนี้​ไม่ไว้ใจใครเลยยิ่งผู้ชายด้วยแล้ว​ เราเป็นแม่เราต้องปกป้องลูก​ ใครจะบอกว่ายังเด็กก็เถอะ​ สำหรับเราไม่ได้​ คนนอกจะต้องไม่เห็นสิ่งนี้​ แล้วนี้ไม่ใช่แม้กระทั่งญาติแล้ว​ มานอนที่ห้องของเรา​ เราต้องบูรณาการเป็นฝ่ายอดทนหรอทั้งที่เป็นเจ้าของบ้าน
## ขอถามความเห็นของทุกคน​ ว่าเราคิดมากไปไหม​ เห็นแก่ตัวไปรึเปล่า​ เราโอเวอร์เกินไปไหม ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไรกันบ้าง​ แนะนำด้วย​ ขอบคุณค่ะ
#ขอเพิ่มเติม​ เพื่อนคนนี้เขาเพิ่งจะรู้จักได้ไม่เกิน2ปี​ มาช่วงหลังๆจะมานอนแทบจะเดือนละ1-2ครั้ง​ เรียกง่ายๆว่าทุกเดือนต้องมานอน​เลยค่ะ​ ครั้งนี้จะมาถึง3คืน​