สำหรับเรายกให้พี่ไทย ผู้ผลิตเรื่องพี่น้องลูกขนไก่ เล่นโดยต่อธนภพ ในบทเด็กออทิสติก เราดูแล้วคือร้องไห้ตั้งแต่ อีพี1 ยันอีพีสุดท้ายจริง บทที่สอดแทรกเล่นกับความรู้สึกเราเล็กๆนัอยๆ ก็ทำให้น้ำตาไหลไม่หยุด ยิ่งดูต่อเนื่องจนจบนะ ความรู้สึกยิ่งอินมากขึ้น ตอนนั้นเราดู 2 วันติดกันตาบวมเลย แต่พอได้พักก็หายโล่งนี่ว่าข้อดีของหนังดราม่าที่ทำให้เราเสียน้ำตา การร้องไห้เป็นการปลดปล่อยฮอร์โมนความเครียด หรือขับสารพิษออกจากร่างกายและเป็นผลให้ความตึงเครียดลดลง ยิ่งเราอายุเพิ่มขึ้นความอดทนสูงขึ้น เลยแทบไม่ได้หลั่งน้ำตาออกมา เลยชอบที่หลั่งน้ำตาให้ซีรี่ย์ และหนังดีกว่าไปร้องไห้กับคนอื่น ปล.สุดใครสปอยเรื่องที่มีหมาตาย นี่จะไม่ดูนะ 555 อันนั้นร้องไห้คงไม่พอ อารมณ์คงดิ่งด้วย