ความรู้สึกที่ผมอยากเปลี่ยนตัวเองเนี่ยผมเพิ่งคิดได้วันนี้เลยไม่รู้เพราะอะไรเเต่วันนี้นั่งคิดมาทั้งวันเเต่ไม่รู้เริ่มอะไรยังใงดีเพราะเมื่อก่อนเนี่ยผมเหมือนเด็กเก็บกดคนนึงเลยถ้านับตั้งเเต่เริ่มเรียนผมอยู่ในกรอบของพ่อเเม่มาตลอดเเต่ผมมาเริ่มเเหกกรอบตอนม.3เพราะตอนนั้นผมรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเพราะพ่อเเม่ดูสนใจสนับสนุนพี่สาวมากกว่าเเต่พี่สาวผมเกเรมากช่วงนั้นเวลามีอะไรก็เหมือนจะมาลงพี่ผมหมดทำให้ผมเดินเซออกทางของตัวเองเริ่มจากบุรี่ตอนนั้นที่ได้ลองมันเหมือนปลดล็อกอะไรสักอย่างด้วยอะไรหลายๆอย่างเนี่ยมันก็ลามปามจนไปถึงยาเสพเกือบทุกประเภทเลยใช้มาตั้งเเต่ม.3จนตอนนี้
ตอนเเม่จับได้เเม่ก็เปลี่ยนไปเลยคำด่าเเรงๆหรืออะไรที่มันกระทบจิตใจผมเเม่ก็ซอฟลงเยอะถึงผมเป็นเเบบ
นั้นเเต่ก็ช่วยทำงานเเม่ตลอดน้ะช่วยงานบ้านมีทำงานนอกนิดๆหน่อยเลือกที่จะไม่เรียนต่อเลือกที่จะอยู่เฉยๆไม่สร้างภาระให้เเม่ให้เเม่ได้สนับสนุนน้องชายเต็มที่ถึงจะรู้สึกน้อยใจเเต่ก็ต้องช่วยถึงจะเหนื่อยมากๆเเต่ก็ยอมบางทีก็อยากจะหนีไปอยู่คนเดียวด้วยซ้ำ5555เเต่ตอนนี้อยากเปลี่ยนอะไรๆให้ตัวเองดีขึ้นเลยอยากฟังคำเเนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆคับส่วนตอนนี้ยาเสพติดผมเลิกมาจะเดือนนึงล้ะเลิกเเบบ
หักดิบเลยถึงจะทรมานหน่อยเเต่ก็ดี
กว่าเเรกๆยังเเค่บุรี่ที่ยังเลิกไม่ได้กับนิสัยที่ยอมไปปัดรำคาญนี่เเหละเพื่อนก็บอกว่าให้เลิกนิสัยเเบบนั้นที่เหนื่อยก็คงเพราะงั้นล้ะมั้ง5555มันเลิกยากบางคนเป็นใช่ไหมคับเเต่ยังใงก็ตั้งใจจะเปลี่ยนตัวเองเเล้วอยากฟังคำเเนะนำพี่ๆน้องๆเพื่อนๆหน่อยคับขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับสำหรับคนที่เหนื่อยปางตายก็อดทนคับทนไม่ได้ก็พักผ่อนคับผมเองก็เช่นกันเดียวพรุ่งนี้ก็เหนื่อยเหมือนเดิม