ผมได้ไปเข้าค่ายวรรณกรรมสัญจร ที่ทุ่งกะมังเมื่อไม่กี่วันก่อน คือผมได้อะไรหลายอย่างจากท่านวิทยากรมาก ๆ ตอนที่ผมเข้าไปในฐานบทกวี ผมอยากแต่งบทกวีสักเรื่องนึง อยากแต่งให้ได้อารมณ์ ความรู้สึก และมีพลัง ผมฟังเวลาเขาอ่านบทกวี มันทำให้ผมมีแรงบันดาลอย่างมหาศาล ผมก็แอบคิดนะครับ ว่าอยากมีวรรคทองสัก 1 วรรค ที่คนหลายคนต้องจดจำ ขออนุญาตยกตัวอย่างนะครับ เช่น กาเหว่าเอ๋ย ไข่ไว้ให้แม่กาฟัก, ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง.. และอีกหลาย ๆ บทกวีหรือวรรคทอง คือผมชอบบทในอดีตหลายบทมาก ๆ ผมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสมีวรรคทองของตัวเองไหม มันทำให้ผมอยากศึกษาถึงเรื่องราวของมัน  ผมอยากฝึกแต่งบทกวี อยากแต่งให้กินใจไปเลย ไม่สนสัมผัสนอกในแล้วตอนนี้ 55555  ผมเลยจะมาสอบถามผู้ที่มีประสบการณ์หรือแนวคิด มาลองแชร์ ๆ กันว่าควรเริ่มจากตรงไหนดี ขอบคุณมาก ๆ ครับ